Dagboek 2
Door: Colina
02 Februari 2020 | India, Kochi
Maandag 27 januari
Het is druk geworden in het huis, we zijn nu met 25 personen. Er waren deze keer nog geen nieuwe mensen erbij voor het speciale onderwijs. Van sommige hoorden wij ook dat hun niet wisten dat je dat hier ook kon doen. Brie vertelde ons vanmorgen dat er volgende week wel 2 bij zullen komen voor ons programma, we kunnen dan ook nog naar een andere school waar volgens mij ook 2 kinderen zijn met speciale aandacht. We zullen het wel zien. Met een paar nieuwe gesproken. Er is dus ook een Indiase vrouw met haar dochter die 1 week verblijven. Ze wonen beide in Amerika, ze zijn eerst op familiebezoek geweest in Gujarat en nu hier. Een andere vrouw komt uit de UK en die werkt bij ouders van het speciale onderwijs in haar land, het is uitvogelen waar ze dan naar school kunnen. Er wordt vanuit de overheid geen geld meer ingestoken dus ze doen ook aan fundraising. Onze dag begon op school met drie nieuwe kinderen, in totaal waren er maar 10. 1 Meisje heeft autisme en daar kun je echt niets mee doen, ze wil niets op haar tafel. Wat ze wel doet is bijvoorbeeld haar haarspeld van de ene kant naar de andere kant leggen of een stip die op het blad zit oppakken en aan de andere kant leggen. Aanraken houdt ze ook niet echt van. Een ander meisje kon bijna haar ABC tot aan de U. Ze vond het leuk om dat allemaal onder elkaar op te schrijven. Jacob kwam er op een gegeven moment achter dat als je haar een blanco vel papier geeft ze helemaal niets doet. Hij ging met ze kleuren dus heeft hij maar iets getekend. De andere jongen zit aan de andere kant maar die is wel wat luidruchtiger, hij kwam ons ook gelijk welkom heten. Jacob heeft op het einde van de ochtend nog een puzzel met hem gedaan die hij vrij snel af had. Het meisje wat er naast zat die wilde ook steeds een papier maar zo goed is zij niet ze moet het met een lei doen. Het is een meisje dat gedrag van anderen vrij snel over neemt vind ik. Ze kon haar aandacht er helemaal niet bij houden wilde steeds naar de andere tafel wat niet kan dan wilde ze weer de bal of kleuren. Haar even genegeerd en toen ging ze iets daarna huilen nadat ik daar ook niet op reageerde konden we weer verder en kreeg ze de volle aandacht. Ze kun je nog wat gebruiken vanuit je werk. Wat nieuw was vandaag dat ze een strafbank hebben. De kinderen staan dan en de deur daarvoor gaat op de schuif, ze kunnen er niet uit en het reikt tot de middel. De jongen van go go go en good boy was heel erg druk vanmorgen en hij werd door de vrouwen er gelijk in gezet. Het zal wel komen door het weekend wat achter de rug is. De andere nieuwe jongen heeft er ook heel erg kort ingestaan waarom is mij niet duidelijk. De thee werd geserveerd en deze kreeg ik over mijn voet hij was niet heet en de dame ruimde het netjes op en veegde mijn voet ook even af, geen probleem. Met de twee meisjes ook even met de bal gespeeld overgooien en op de grond zitten en over een weer rollen. Jacob nam het toen van mij over. Ik heb met de andere kinderen nog wat puzzels gedaan en het was weer etenstijd voor de individuele kinderen. Met zijn allen nog aan tafel gezeten en op een gegeven moment attendeerde een vrouw de anderen en ze stonden gelijk allemaal op en wij werden even voorgesteld. Sommige kinderen stonden ook op. Hij sprak heel even met Jacob en vroeg of hij een rapport wilde maken voor hem, heeft hij weer. Voor ons was het ook tijd om op te stappen. We houden ons goed aan de verkeersregels maar nu de Indiërs nog rijd ik netje links komt er een fietser mij tegemoet die aan mijn kant rijd, het moet niet gekker worden. Het was voor ons ook lunchtijd en toen wij nog buiten stonden waren ze binnen aan het zingen happy birthday voor Sara, ze had ook een taart gekregen nou ik denk dat het voor mij niet stilletjes voorbij gaat, jammer. We hadden vanmorgen de was gedaan en vanmiddag uitgespoeld en opgehangen. We hebben besloten om in de middag niet meer aan het werk te gaan want de ochtenden zijn toch wel zeer intensief. Vanmiddag na de lunch even de was opgehangen en we zijn vanmiddag naar het Joodse gedeelte geweest in de stad. Jeetje wat is dat veranderd, niet normaal. Toen waren er alleen een paar kruidenwinkels en nu een en al shops. We zijn de oude synagoge in geweest, op de grond lagen allemaal Delfsblauwe tegels, of van de Nederlanders of Chinees dat weten we niet. Er hing trouwens een heel klein schilderijtje, het origineel hangt in een Zeeuws museum in Nederland. We zijn ook nog een klein museum in geweest waar voorwerpen lagen overal vandaan. We hebben in een zaak een heerlijke lassie gedronken en toen ik boven even naar de wc ging was op iedere verdieping allerlei spullen die te koop stonden. De bovenste was het christelijke gedeelte. Ze staan hier wel allemaal voor hun zaakje om je naar binnen te roepen. Het zijn veelal personen uit Kashmir, de echte handelaren. Het was al weer 5 uur dus met een tuktuk terug naar het huis. De man moest de planet even zien want anders wist hij het niet. Vanavond er nog even uitgelopen. Na het avond eten zijn wij er nog even uit gegaan om een bakkie te doen in het oude gedeelte. Vanavond even achter op het balkon gezeten maar ik werd er echt lek geprikt vanavond, dat is de eerste keer.
Dinsdag 28 januari
Ik heb niet zo best geslapen vannacht alleen het laatste gedeelte. Ik dacht dat ik het dunnere matras had, wat dus niet klopte nou ik weet dat het vanavond zeker gaat lukken. Vanmorgen was er weer een nieuw meisje die in het andere gedeelte zit. De jongen die altijd go go go zegt heeft de hele ochtend in het strafbankje gestaan. Je hoorde vanmorgen hem ook niet de bekende dingen zeggen. Toen hij er weer naar toe moest ging hij demonstratief op de grond liggen en het leek erop dat hij wel wilde bijten. Deze jongen heeft meerdere stoornissen dat is wel duidelijk. Jacob en ik hebben samen met de kinderen gewerkt om les te geven. We komen er duidelijk achter dat als je dat doet je het individueel moet lesgeven doordat het niveau zo verschillend is. Jacob heeft zich in het begin over de jongens gebogen en is het telboek met hun gaan doen. Plaatjes tellen en dan het cijfer erbij. 1 Jongen die gisteren voor het eerst was blijkt woorden na te zeggen zelfs als je ze in het Nederlands doet, lachen. Hij heeft niet altijd de aandacht erbij maar kan best wel wat. Ik heb met het meisje gewerkt die een van de tweeling is (haar zus hebben we al langer niet meer gezien, met behulp van de mevrouw kwamen we er achter dat ze uitgegleden is en nu thuis zit). Zij is dyslectisch, jeetje wat moeilijk. Ik heb de cijfers 1 t/m 10 opgeschreven en het overschrijven ging aardig goed. De laatste 2 cijfers haalt ze vaak door elkaar. Ja en dan de Engelse benaming er achter en over schrijven dat ging haast niet. Ik heb een lei erbij gepakt en letter voor letter per streepje opgeschreven en dat lukte soms al niet. De E en O kan ze heel goed. Toen het klaar was, wat natuurlijk lang geduurd heeft liet ze het aan iedereen zien en van de lerares moest ze het nog een keer benoemen. Ik ben naar Anna gegaan zodat zij ook even aandacht kreeg. Jacob was met haar aan het aftellen van 10 naar beneden en hij gaf aan dat het wel erg moeilijk was. Ik zeg de vingers erbij gebruiken en toen had ze het door waarna het vanzelf ging. We hebben nog een aantal pagina’s verder gedaan en ja dan kom je bij ballonnen en toen gaf ze aan dat ze heel graag even deze wilde kleuren oké maar dan moet de kleur die er achter staat en steeds laten herhalen. Ze vond het erg leuk om te doen. Zij is ook degene die in de ochtend de moestuin water gaat geven met een andere vrouw en omkijkt naar haar mede klasgenoten ook de mindere kinderen. We hebben nog met drie kinderen memory gespeeld en dat blijven ze leuk vinden we hebben op een gegeven moment de kaartje allemaal open gelegd en toen moesten ze dezelfde bij elkaar zoeken. Ze wilde daarna nog even kleuren maar shit laten we dat boek nu net vergeten zijn!!!! We hebben het best druk gehad vanmorgen en merken dat drie uur hier zijn er vermoeiend is, we waren ook kapot toen we terug waren. Volgende week komt er gelukkig een meisje bij. Tussen de middag Ridhi even gesproken en ze regelde dat wij vrijdagmorgen mee kunnen naar het vrouwen project om een indruk te krijgen hoe dat is en gaat. Ze wil graag een nieuwe partner worden van Activity dat is wel duidelijk. We zullen aan volgende vrijwilligers aan haar ook duidelijk kunnen uitleggen wat het doel is van hun verblijf hier. Laat dat maar aan ons over. Ik had vanmorgen net zoals gisteren weer last van mijn heup. Mijn kop zegt dat het niet klopt gezien mijn leeftijd. Ik ga de komende dagen gewoon al in de ochtend een para innemen. Je zit steeds op verschillende manieren. Oh ja vanmorgen waren er nog twee vrouwen op bezoek, de ene had een soort cake bij zich en de andere warme ballen met een vulling en dat was echt heeft. De kinderen lieten het zich ook goed smaken. 1 Jongen die bij aan de goede kant is werd aangesproken omdat hij vanmorgen alleen maar 1 glas melk op had. Morgen moet hij van de juf er een chapati bij eten, hij is ook erg mager. Tussen de middag zijn we even gaan rusten. Beide lagen te lezen maar je moet oppassen dat je niet in slaap valt, merken we vooral Jacob! Vanmiddag zijn we nog even wat gaan drinken en nu dat ik aan het typen ben is Jacob poppetjes aan het knippen. Morgen gaan we proberen of het gaat lukken wat we in gedachten hebben.
Woensdag 29 januari
Vandaag mag ik een stukje in het dagboek schrijven. Colina is met een paar andere vrijwilligers naar de cooking class. Ik heb slecht geslapen maar was wel uitgerust vanmorgen. Colina had een goede nacht gehad. Na het ontbijt met kokos pannenkoeken weer op de fiets gestapt richting school. Toen we aankwamen stond Go Go Goodboy alweer in het strafbankje. Maar na het zingen van het volkslied mocht hij gewoon naar zijn eigen plaats. Ik heb me maar even met hem bemoeid en samen een plaatjes boek doorgenomen. Hij kon toch wel een aantal plaatjes in het Engels benoemen. Viel niet tegen. Colina zat bij het groepje. Ze had de grootste lol met Daisy, de lerares. Wat bleek, ze had Daisy gevraagd of haar collega zwanger was. Dat was niet het geval, die was gewoon te dik. Daisy attendeerde Colina erop om dit vooral niet tegen haar collega te zeggen. Zij hebben volgens mij wat malayalam onderwijs gegeven. De kinderen mochten om de beurt op het bord schrijven. Daarna werden we uitgenodigd om naar de keuken te gaan. Ze zouden kookles krijgen. Er zou putta gemaakt worden, een typisch kerala ontbijt. Twee meisjes mochten een mes hanteren om wat snijwerk te doen. De rest keek toe. Volgens mij was het iets van griesmeel, met uien, olie en mosterdzaad. Daarna mocht iedereen natuurlijk proeven. Ook de kinderen die achter waren gebleven in de klas. We hadden nog tijd over en hebben onze papieren poppetjes tevoorschijn gehaald. De meisjes gingen enthousiast aan het kleuren, de jongens kwam wat later op gang. Er was geen tijd meer om de armen en benen te gaan vouwen, dus dat doen we morgen dan maar. Vanmiddag lekker rustig aangedaan en even in slaap gevallen wat niet zo raar is met dit warme weer. Colina is naar de cooking class en krijgt daar wel te eten. Ik schuif hier wel aan. Volgens mij eten we Idli met sambar. De kookklas was bij een home stay en we hebben vier gerechten gemaakt, een aardappelcurry linzen, van die hele kleine aubergines en een witte kool curry en natuurlijk chapati. We mochten zelf kiezen uit rijst of dat de chapati. De vrouw legde alles heel goed uit en we konden dan een foto maken van de ingrediënten. De kruiden waren voor mij allemaal wel bekend, hier is de basis steeds kokosnoot die terplekke werd geraspt en daar werd melk van gemaakt. Het verschil proef je wel. Ze gebruikte steeds een snelkookpan en daardoor ging bepaalde gerechten erg snel dat moet ook wel anders kun je binnen 1 uur geen dal klaar maken. We waren met 6 dames, een daarvan is een Colombiaans meisje van 18 jaar, een heel leuk ding maar heel erg bescheiden. We konden aan tafel en lieten het ons goed smaken, ik zei nog tegen die vrouw dat ze in het vrijwilligershuis moet komen werken als kokkin, het verschil is erg groot. Nee we moesten met zijn alleen maar bij haar komen. De Engelse dames die erbij waren zijn een klein beetje klagerig vooral 1 tje, die vind het project ook maar niets ze heeft geen hulp van de leraar en een van de meisjes van hier is er ook niet altijd+ welcome to India zeg ik dan maar!
Donderdag 30 januari
Ik werd om 00.15 wakker vannacht en dacht dat ik de hele nacht al had geslapen, het lukte wel om de draad weer op te pikken. Max is vandaag jarig en Duitse jongen die erg leuk is en niet zo veel aansluiting heeft bij de jongeren. Hij trekt ook veel met Cath op een klein beetje zijn moeder. Hem niet gelijk gefeliciteerd want hij wilde het overslaan maar helaas dat is hem niet gelukt. Wij hadden vanmorgen ook feest op de school. Daisy vierde haar 25 jarig huwelijks feest. Ik dacht dat ze vrij was maar toen die andere dame aan kwam vloog ze van de ene naar de andere kant om nog zaken op het bord te zetten slingers op te hangen tafel en stoelen klaar zetten en netjes aankleden. Wij hebben haar nog nooit snel en actief gezien. En ja hoor daar kwam Daisy met haar man, wat zag ze er mooi uit in haar sari, waarschijnlijk nieuw. Alle kinderen stonden op en begonnen in hun handen te klappen. De favoriete jongen van haar van te voren duidelijk gemaakt dat er feest was voor Daisy dus die was best een beetje opgewonden. Daisy kwam naar mij toe en pakte mijn hand en hield toen haar gezicht tegen de mijne, zo gaat het dus. De dames hadden voor van alles gezorgd ze hadden zelfs een taart laten maken met opschrift die ze samen aansneden en elkaar een stukje in de mond gaven zoals het hoort in India. Iedereen kreeg een stukje en ik moet zeggen dat deze wel lekker was iets minder zoet. Ze kregen ook nog een cadeau en daarna kregen wij nog een soort pastry en die was me toch lekker een vulling van ei en spinazie en goed gekruid. En later nog een heel erg zoet iets dat ik aan de jongen heb gegeven die altijd honger heeft maar ook hij had genoeg gehad. Toen was het weer tijd om de draad op te pakken. We zijn begonnen met de armen en benen te maken aan het poppetje dat ze gisteren gekleurd hadden. Twee konden het wel zelf vooral mijn vriendin Tahira, het meisje met down syndroom. Als je ziet hoe zij te werk gaat alles heel precies met haar korte vingertje, een schatje. 1 Meisje die irriteert mij wat meer en die schenk ik niet helemaal de volle aandacht die krijgt ze toch al genoeg. Nadat ze allemaal klaar waren hebben we ze opgehangen en gekke Gerrit die was helemaal in zijn nopjes met zijn poppetjes want hij had er twee. Iedereen moest het zien en er moest steeds een foto van gemaakt worden. Jacob riep op het einde steeds ik heb zin in een peuk nou dat wilde ik ook wel. Als we in een rustigere straat zijn dan nemen we er even 1. We hadden beide geen honger meer, een klein beetje groenten genomen en ja hoor toen kwam Max nog met een taart aan zetten. Foute boel want dat hoort hier niet zo te zijn je krijgt een taart. We hebben samen een klein stukje genomen het was wel genoeg. Vanmiddag even de fietsen gaan betalen en nog een 14 dagen erbij genomen. Jacob probeerde er nog iets af te krijgen maar dat lukte niet. We zijn al zo goedkoop uit 1,25 per dag. De man om het treinticket voor volgende week te boeken was dicht toen we er langs kwamen dan maar na het huisoverleg. Tijdens de lunch vertelde Ridhi nog hoe blij ze is met ons dat wij op dit project werken, er zijn niet veel mensen die het kunnen. Er zijn wel eens vrijwilligers aan het werk geweest die huilend terug kwamen. We hebben aan haar gevraagd of het mogelijk is om hier met psychiatrische patiënten te werken. Er zijn wel plaatsen maar niet voor ons, de mensen daar spreken geen Engels alles gebeurd in het Malayalam of Hindi dus dat is het struikelblok.
Vrijdag 31 januari
Zo het is inmiddels maandag dus ik heb nog heel wat in te halen. We zijn vanmorgen naar het vrouwenproject geweest om te kijken hoe het er daar aan toe gaat. Het gebouw was vrij nieuw en we hoorden dat de vrouwen er altijd wel trouw komen. Ze hadden vandaag al wat voorbereid, Cath hebben we het dan over, zij heeft de afgelopen 4 weken erg goed haar best gedaan. Dit was ook haar laatste dag. Ze beginnen om even terug te blikken op het huiswerk van iedereen en dat vertellen ze dan aan elkaar. Ze moeten dan op staan en voor de klas gaan staan. 1 Vrouw had niets gedaan maar we hoorde dat ze het nooit deed die is gewoon bang om in het middelpunt te staan. Ze vertelde gister dat ze hoofdpijn had. Later begrepen dat haar man in Dubai werkt ontslagen was en dat zijn dus de problemen waar ze nu mee zit. 1 Vrouw die is zeer goed opgeleid heeft zelfs psychologie gestudeerd maar haar man zit nu ook in Dubai en ze heeft verder niet veel contacten. De taal van hier sprak ze ook niet maar dat is nu wel goed. Ze komt dagelijks 2 uur met de bus om hier te zijn. Verder zorgt ze voor haar kleintje. Ze zijn vandaag bezig geweest om zichzelf in het middelpunt te zetten. Op een stuk papier moesten ze positieve punten van zichzelf opschrijven en mochten verder creatief bezig zijn met dat en later aan hun familie laten zien wat zij er van vonden. De vrouwen worden hier nog steeds ondermijnt. De wat oudere dames deden deze klas en nog een jong Duits meisje ze was hier ook erg goed in. Twee andere Duitse meisjes zaten op een andere plek wat met hun telefoon te spelen. Dat zou niets voor mij zijn die twee. Sara zat daar ook bij en die was met haar computer bezig. Later hoorde ik van Cath dat zij recepten verzameld van de vrouwen en daar een boekje bij maakt en illustreert, erg goed dus. Ze is nu wat gestegen in mijn waardering. Het is en blijft een raar meisje lijkt wel in haar eigen wereld te zitten. Het was een relaxte ochtend voor ons ook wel een keer lekker. Na de lunch hebben we met Brie en nog een meisje gesproken over onze ervaring op het project wat hun nog niet zo lang hebben. Ze hadden best veel vragen en we hebben de foto´s erbij gepakt. Verder hadden ze erg veel persoonlijke vragen aan ons en dat was wel geinig. Ze hebben beide een soort sociale academie gedaan. Brie heeft ook gewerkt met prostituees wat best moeilijk was ook de mannelijke. Haar moeder wist daar niets vanaf want anders had ze dat nooit mogen doen. Vanmiddag hebben we wat spullen gepakt voor het weekend en nog wat tijd doorgebracht met Cath, zo´n leuk mens, haar man komt morgen aan en dan gaat ze nog 4 weken met hem door Zuid/India trekken en ze vliegt op de zelfde terug als wij misschien zien we elkaar nog. Om 4 uur was onze chauffeur er die ons naar het grote station heeft gebracht waar wij om 17.30 de trein naar Varkala gaan nemen. Deze rit duurt 3 uur en heeft maar een paar tussenstops. WE hadden het goede perron en dachten op de juiste plek te staan voor onze wagon. We waren wat in de war en zijn toen ergens in gestapt en naar D1 gelopen maar dat bleek voor de terugreis te zijn dus maar weer terug. We waren gewend om altijd wel een praatje te maken met de mensen maar iedereen was nu druk doende met hun telefoon of tweede. Een jong meisje naast mij was met haar huiswerk bezig. De rit viel best wel mee. Toen we trouwens de trein ingingen kwamen er al iemand met samosa aan voor de verkoop, dat wilden wij wel als we onze plaatsen hadden, maar helaas daarna kwamen ze met dingen langs die wij niet kenden dus hebben het op de koekjes gehouden. De chai en koppie was er genoeg. Op het station in Varkala stond een tuk tuk chauffeur ons op te wachten genaamd Ajay, die naam vergeten wij niet die hebben we al eerder gehad. Volgens ons heeft hij zijn beroep gemist want aan de zijkant hingen de ballen die je voorheen bij een vrachtwagen zag. Bij Villa Akasa aangekomen was het al donker dus we konden ons niet oriënteren, een grote hond stond ons op te wachten Jaco echt een lief beest. De eigenaresse stond ook in de deur opening maar bemoeide zich niet met ons dat liet ze over aan een jongen die ook nog eens uit Nagaland kwam de droom die wij nog hebben. Het is een staat in het noordwesten van India. De formulieren afgehandeld en nog even chai gedronken. We hebben een veranda en de kamer is groot maar de badkamer nog groter die lekker in de openlucht is. We hebben de airco aangezet ook wel even lekker en het duurde niet lang en we sliepen al.
Zaterdag 1 februari
Heerlijk geslapen en we dachten zo rond 8.30 ons ontbijt te krijgen. Eerst werd er een flinke schaal fruit gebracht voor ons en die was echt lekker vers heerlijk. Een grote pot chai, Jacob had natuurlijk gehoopt op koffie, en omelet en bruine toast. Jacob had al eerder gezegd dat hij zin in een gebakken ei had, nou hier heb je hem. We hadden op google maps opgezocht hoe we konden lopen. Het viel erg tegen, we hebben over het strand gelopen en ik bemerkte dat mijn heup dan toch wel aan het opspelen is. Ik baal ervan als een stekker, op mijn leeftijd moet dat niet zo zijn en je wordt gewoon beperkt in de dingen. Maar het is ons gelukt. We hadden al op internet naar een ander hotel gezocht voor volgende week dichter bij het toeristen gedeelte. Nu gaan we steeds op en neer met een tuk tuk wat natuurlijk ook duur is. Het hotel ziet er goed uit en ligt bij een tempel waar vandaan de hindoe een offer brengen naar de zee. De volgende dag zaten er op het strand ook sadhoe om allerlei rituelen uit te voeren bij mensen. Je kunt hier wel steeds naar kijken fantastisch. Jacob heeft zijn cappuccino weer te pakken en daar had hij heel veel zin in. Ik drink in de ochtend mijn bakkie en dan hoeft het voor mij niet meer geef maar de masala chai, ook goed voor de dorst. Varkala ligt op een klif en als je op het strand bent moet je dus een trap omhoog. Gelukkig hebben ze er 1 aangelegd want ik weet nog van 20 jaar geleden dat die er niet was, alleen rotsen en zand en ik ben toen nog gevallen en had mijn been open gehaald. Het vergt nu wel wat meer door de heup maar wat rusten tussen door en ik kom wel boven. Op de klif zijn nu allemaal shops en restaurants, dat was er toen allemaal nog niet. De Tibetanen zijn er ook nog steeds. We hebben verse ananas sap gedronken en onze eerste samosa, oh wat hadden we daar trek in. Het werd toch wel echt warm we zijn toen naar het heli platform gelopen waarvan de tuktuk vertrekken. We waren het niet eens over prijs en die man zei wat kun je daar nu kopen in Europa. We zijn dus iets gestegen en hij wilde ons wel wegbrengen. Het is toch langer dan wij dachten. Hij was erg spraakzaam. Hij vertelde dat de overheid het moeilijker heeft gemaakt voor de Russen om hier te komen. Het enigste wat ze hier doen is zuipen eten neuken en vechten en ze hebben het daar helemaal mee gehad. Ik vind dat ze een goed iets gedaan hebben, wij vinden de russen ook maar vervelend. De overheid heeft in heel Kerala een verbod op alcohol gelegd. Maar als je in een restaurant zit en vraagt naar bier geen probleem, je krijgt een porseleinen theepot met mok. We hebben een tijd op onze kamer gelegen onder de airco om heerlijk af te koelen. Als we peuk rookten dan weer snel naar binnen want het zweet brak gelijk weer uit. In de avond zijn we met Ajay op pad gegaan zodat wij konden eten op de klif en hij haalde ons weer op rond 9.30, prima geregeld. Wij hebben vandaag ook nog met de eigenaresse gesproken die oorspronkelijk uit Bombay komt. Ze vroeg wat we wilden voor ontbijt morgen, ze had ook wel gevulde paratha en natuurlijk voldoende fruit. Oké laat maar komen.
Zondag 2 februari
Oh ja het is een schitterende plek om te slapen, te ver van centrum en verdomme er zit hier om de hoek een moskee dus je weet het wel, Jacob vroeg mij naar een schaartje zodat hij de draad kon doorknippen. Ze krijgen vandaag geen nieuwe gasten en daarom mogen we in de middag ook de kamer nog gebruiken. In ieder geval even lekker douchen voordat we weggaan. We zijn opgepikt door Ajay en zijn eerst langs een Hindoe tempel gereden waar het wel druk was. We mochten het heilige gedeelte niet in. Er stond een boom waar allemaal poppetjes in hingen. Het zal te maken hebben met de vruchtbaarheid. Op het platform en vandaaruit zijn we een weggetje omlaag gelopen waar we dus uitkwamen bij het nieuwe hotel en tempel, dat wordt een stuk makkelijker. Het was vandaag bewolkt, ook wel even lekker. We zaten op een rots even een peukje te doen en ik zag een stukje verder op een jong stel die de armen over elkaar heen hadden. Er kwamen twee politieagenten en het meisje moest bij hem komen en de andere ging telefoneren. Uiteindelijk moesten ze allebei meekomen, ja het is niet altijd zo ontwikkeld als wij denken. Jacob en ik lopen hier ook niet hand in hand, je ziet het gewoon niet. We hebben nog even geluncht, uien pakora echt heerlijk. In het weekend krijgen we wat ander eten dan in het huis en onze maag laat dat wel een beetje merken maar het is ook zo weer over. Nog effe relaxen en om 17 uur zouden we opgehaald worden, Ajay kwam niet maar had een ander gestuurd ook goed maar dat was een snelheidsmaniak vond ik. Gelukkig had de vrouw nog tegen hem gezegd dat hij bij haar moest zijn voor de betaling. Op het station aangekomen zagen we wel op het bord dat onze trein erop stond maar geen perron uiteindelijk even aan iemand gevraagd die het paneel bediend. Hij wist het zo te zeggen en oom het waar het rijtuig zou stoppen. Daarvoor belde hij iemand en het klopte. De trein was anders ingedeeld dan de heen reis gewoon banken waar je met drie man naast elkaar opzat. Ik ging naast een man zit een echte zuurpruim en later toen de plek naast Jacob vrij kwam moest ik van hem daar gaan zitten. Bij het 13de station moesten wij eruit dus goed tellen en de namen zien te herkennen. Jacob had een screenshot gemaakt van een site zodat hij al de plaatsen wist. Wij maar wachten op chai en samosa maar helaas het was een stoptrein dus we hadden niets. Op een gegeven moment kregen we wel honger, maar hopen dat er nog een paar slove koekjes op onze kamer liggen. We hadden de chauffeur gevraagd ons weer op te pikken en hij stond al klaar dus een makkie. Bij het huis aangekomen bleek hij nog een fles shampoo te hebben van Jo of Jill die ze in de taxi achter gelaten hadden. We hebben hem gelijk ook voor vrijdagmiddag middag geregeld. Alles even uitgepakt en op bed gaan liggen.
Het is druk geworden in het huis, we zijn nu met 25 personen. Er waren deze keer nog geen nieuwe mensen erbij voor het speciale onderwijs. Van sommige hoorden wij ook dat hun niet wisten dat je dat hier ook kon doen. Brie vertelde ons vanmorgen dat er volgende week wel 2 bij zullen komen voor ons programma, we kunnen dan ook nog naar een andere school waar volgens mij ook 2 kinderen zijn met speciale aandacht. We zullen het wel zien. Met een paar nieuwe gesproken. Er is dus ook een Indiase vrouw met haar dochter die 1 week verblijven. Ze wonen beide in Amerika, ze zijn eerst op familiebezoek geweest in Gujarat en nu hier. Een andere vrouw komt uit de UK en die werkt bij ouders van het speciale onderwijs in haar land, het is uitvogelen waar ze dan naar school kunnen. Er wordt vanuit de overheid geen geld meer ingestoken dus ze doen ook aan fundraising. Onze dag begon op school met drie nieuwe kinderen, in totaal waren er maar 10. 1 Meisje heeft autisme en daar kun je echt niets mee doen, ze wil niets op haar tafel. Wat ze wel doet is bijvoorbeeld haar haarspeld van de ene kant naar de andere kant leggen of een stip die op het blad zit oppakken en aan de andere kant leggen. Aanraken houdt ze ook niet echt van. Een ander meisje kon bijna haar ABC tot aan de U. Ze vond het leuk om dat allemaal onder elkaar op te schrijven. Jacob kwam er op een gegeven moment achter dat als je haar een blanco vel papier geeft ze helemaal niets doet. Hij ging met ze kleuren dus heeft hij maar iets getekend. De andere jongen zit aan de andere kant maar die is wel wat luidruchtiger, hij kwam ons ook gelijk welkom heten. Jacob heeft op het einde van de ochtend nog een puzzel met hem gedaan die hij vrij snel af had. Het meisje wat er naast zat die wilde ook steeds een papier maar zo goed is zij niet ze moet het met een lei doen. Het is een meisje dat gedrag van anderen vrij snel over neemt vind ik. Ze kon haar aandacht er helemaal niet bij houden wilde steeds naar de andere tafel wat niet kan dan wilde ze weer de bal of kleuren. Haar even genegeerd en toen ging ze iets daarna huilen nadat ik daar ook niet op reageerde konden we weer verder en kreeg ze de volle aandacht. Ze kun je nog wat gebruiken vanuit je werk. Wat nieuw was vandaag dat ze een strafbank hebben. De kinderen staan dan en de deur daarvoor gaat op de schuif, ze kunnen er niet uit en het reikt tot de middel. De jongen van go go go en good boy was heel erg druk vanmorgen en hij werd door de vrouwen er gelijk in gezet. Het zal wel komen door het weekend wat achter de rug is. De andere nieuwe jongen heeft er ook heel erg kort ingestaan waarom is mij niet duidelijk. De thee werd geserveerd en deze kreeg ik over mijn voet hij was niet heet en de dame ruimde het netjes op en veegde mijn voet ook even af, geen probleem. Met de twee meisjes ook even met de bal gespeeld overgooien en op de grond zitten en over een weer rollen. Jacob nam het toen van mij over. Ik heb met de andere kinderen nog wat puzzels gedaan en het was weer etenstijd voor de individuele kinderen. Met zijn allen nog aan tafel gezeten en op een gegeven moment attendeerde een vrouw de anderen en ze stonden gelijk allemaal op en wij werden even voorgesteld. Sommige kinderen stonden ook op. Hij sprak heel even met Jacob en vroeg of hij een rapport wilde maken voor hem, heeft hij weer. Voor ons was het ook tijd om op te stappen. We houden ons goed aan de verkeersregels maar nu de Indiërs nog rijd ik netje links komt er een fietser mij tegemoet die aan mijn kant rijd, het moet niet gekker worden. Het was voor ons ook lunchtijd en toen wij nog buiten stonden waren ze binnen aan het zingen happy birthday voor Sara, ze had ook een taart gekregen nou ik denk dat het voor mij niet stilletjes voorbij gaat, jammer. We hadden vanmorgen de was gedaan en vanmiddag uitgespoeld en opgehangen. We hebben besloten om in de middag niet meer aan het werk te gaan want de ochtenden zijn toch wel zeer intensief. Vanmiddag na de lunch even de was opgehangen en we zijn vanmiddag naar het Joodse gedeelte geweest in de stad. Jeetje wat is dat veranderd, niet normaal. Toen waren er alleen een paar kruidenwinkels en nu een en al shops. We zijn de oude synagoge in geweest, op de grond lagen allemaal Delfsblauwe tegels, of van de Nederlanders of Chinees dat weten we niet. Er hing trouwens een heel klein schilderijtje, het origineel hangt in een Zeeuws museum in Nederland. We zijn ook nog een klein museum in geweest waar voorwerpen lagen overal vandaan. We hebben in een zaak een heerlijke lassie gedronken en toen ik boven even naar de wc ging was op iedere verdieping allerlei spullen die te koop stonden. De bovenste was het christelijke gedeelte. Ze staan hier wel allemaal voor hun zaakje om je naar binnen te roepen. Het zijn veelal personen uit Kashmir, de echte handelaren. Het was al weer 5 uur dus met een tuktuk terug naar het huis. De man moest de planet even zien want anders wist hij het niet. Vanavond er nog even uitgelopen. Na het avond eten zijn wij er nog even uit gegaan om een bakkie te doen in het oude gedeelte. Vanavond even achter op het balkon gezeten maar ik werd er echt lek geprikt vanavond, dat is de eerste keer.
Dinsdag 28 januari
Ik heb niet zo best geslapen vannacht alleen het laatste gedeelte. Ik dacht dat ik het dunnere matras had, wat dus niet klopte nou ik weet dat het vanavond zeker gaat lukken. Vanmorgen was er weer een nieuw meisje die in het andere gedeelte zit. De jongen die altijd go go go zegt heeft de hele ochtend in het strafbankje gestaan. Je hoorde vanmorgen hem ook niet de bekende dingen zeggen. Toen hij er weer naar toe moest ging hij demonstratief op de grond liggen en het leek erop dat hij wel wilde bijten. Deze jongen heeft meerdere stoornissen dat is wel duidelijk. Jacob en ik hebben samen met de kinderen gewerkt om les te geven. We komen er duidelijk achter dat als je dat doet je het individueel moet lesgeven doordat het niveau zo verschillend is. Jacob heeft zich in het begin over de jongens gebogen en is het telboek met hun gaan doen. Plaatjes tellen en dan het cijfer erbij. 1 Jongen die gisteren voor het eerst was blijkt woorden na te zeggen zelfs als je ze in het Nederlands doet, lachen. Hij heeft niet altijd de aandacht erbij maar kan best wel wat. Ik heb met het meisje gewerkt die een van de tweeling is (haar zus hebben we al langer niet meer gezien, met behulp van de mevrouw kwamen we er achter dat ze uitgegleden is en nu thuis zit). Zij is dyslectisch, jeetje wat moeilijk. Ik heb de cijfers 1 t/m 10 opgeschreven en het overschrijven ging aardig goed. De laatste 2 cijfers haalt ze vaak door elkaar. Ja en dan de Engelse benaming er achter en over schrijven dat ging haast niet. Ik heb een lei erbij gepakt en letter voor letter per streepje opgeschreven en dat lukte soms al niet. De E en O kan ze heel goed. Toen het klaar was, wat natuurlijk lang geduurd heeft liet ze het aan iedereen zien en van de lerares moest ze het nog een keer benoemen. Ik ben naar Anna gegaan zodat zij ook even aandacht kreeg. Jacob was met haar aan het aftellen van 10 naar beneden en hij gaf aan dat het wel erg moeilijk was. Ik zeg de vingers erbij gebruiken en toen had ze het door waarna het vanzelf ging. We hebben nog een aantal pagina’s verder gedaan en ja dan kom je bij ballonnen en toen gaf ze aan dat ze heel graag even deze wilde kleuren oké maar dan moet de kleur die er achter staat en steeds laten herhalen. Ze vond het erg leuk om te doen. Zij is ook degene die in de ochtend de moestuin water gaat geven met een andere vrouw en omkijkt naar haar mede klasgenoten ook de mindere kinderen. We hebben nog met drie kinderen memory gespeeld en dat blijven ze leuk vinden we hebben op een gegeven moment de kaartje allemaal open gelegd en toen moesten ze dezelfde bij elkaar zoeken. Ze wilde daarna nog even kleuren maar shit laten we dat boek nu net vergeten zijn!!!! We hebben het best druk gehad vanmorgen en merken dat drie uur hier zijn er vermoeiend is, we waren ook kapot toen we terug waren. Volgende week komt er gelukkig een meisje bij. Tussen de middag Ridhi even gesproken en ze regelde dat wij vrijdagmorgen mee kunnen naar het vrouwen project om een indruk te krijgen hoe dat is en gaat. Ze wil graag een nieuwe partner worden van Activity dat is wel duidelijk. We zullen aan volgende vrijwilligers aan haar ook duidelijk kunnen uitleggen wat het doel is van hun verblijf hier. Laat dat maar aan ons over. Ik had vanmorgen net zoals gisteren weer last van mijn heup. Mijn kop zegt dat het niet klopt gezien mijn leeftijd. Ik ga de komende dagen gewoon al in de ochtend een para innemen. Je zit steeds op verschillende manieren. Oh ja vanmorgen waren er nog twee vrouwen op bezoek, de ene had een soort cake bij zich en de andere warme ballen met een vulling en dat was echt heeft. De kinderen lieten het zich ook goed smaken. 1 Jongen die bij aan de goede kant is werd aangesproken omdat hij vanmorgen alleen maar 1 glas melk op had. Morgen moet hij van de juf er een chapati bij eten, hij is ook erg mager. Tussen de middag zijn we even gaan rusten. Beide lagen te lezen maar je moet oppassen dat je niet in slaap valt, merken we vooral Jacob! Vanmiddag zijn we nog even wat gaan drinken en nu dat ik aan het typen ben is Jacob poppetjes aan het knippen. Morgen gaan we proberen of het gaat lukken wat we in gedachten hebben.
Woensdag 29 januari
Vandaag mag ik een stukje in het dagboek schrijven. Colina is met een paar andere vrijwilligers naar de cooking class. Ik heb slecht geslapen maar was wel uitgerust vanmorgen. Colina had een goede nacht gehad. Na het ontbijt met kokos pannenkoeken weer op de fiets gestapt richting school. Toen we aankwamen stond Go Go Goodboy alweer in het strafbankje. Maar na het zingen van het volkslied mocht hij gewoon naar zijn eigen plaats. Ik heb me maar even met hem bemoeid en samen een plaatjes boek doorgenomen. Hij kon toch wel een aantal plaatjes in het Engels benoemen. Viel niet tegen. Colina zat bij het groepje. Ze had de grootste lol met Daisy, de lerares. Wat bleek, ze had Daisy gevraagd of haar collega zwanger was. Dat was niet het geval, die was gewoon te dik. Daisy attendeerde Colina erop om dit vooral niet tegen haar collega te zeggen. Zij hebben volgens mij wat malayalam onderwijs gegeven. De kinderen mochten om de beurt op het bord schrijven. Daarna werden we uitgenodigd om naar de keuken te gaan. Ze zouden kookles krijgen. Er zou putta gemaakt worden, een typisch kerala ontbijt. Twee meisjes mochten een mes hanteren om wat snijwerk te doen. De rest keek toe. Volgens mij was het iets van griesmeel, met uien, olie en mosterdzaad. Daarna mocht iedereen natuurlijk proeven. Ook de kinderen die achter waren gebleven in de klas. We hadden nog tijd over en hebben onze papieren poppetjes tevoorschijn gehaald. De meisjes gingen enthousiast aan het kleuren, de jongens kwam wat later op gang. Er was geen tijd meer om de armen en benen te gaan vouwen, dus dat doen we morgen dan maar. Vanmiddag lekker rustig aangedaan en even in slaap gevallen wat niet zo raar is met dit warme weer. Colina is naar de cooking class en krijgt daar wel te eten. Ik schuif hier wel aan. Volgens mij eten we Idli met sambar. De kookklas was bij een home stay en we hebben vier gerechten gemaakt, een aardappelcurry linzen, van die hele kleine aubergines en een witte kool curry en natuurlijk chapati. We mochten zelf kiezen uit rijst of dat de chapati. De vrouw legde alles heel goed uit en we konden dan een foto maken van de ingrediënten. De kruiden waren voor mij allemaal wel bekend, hier is de basis steeds kokosnoot die terplekke werd geraspt en daar werd melk van gemaakt. Het verschil proef je wel. Ze gebruikte steeds een snelkookpan en daardoor ging bepaalde gerechten erg snel dat moet ook wel anders kun je binnen 1 uur geen dal klaar maken. We waren met 6 dames, een daarvan is een Colombiaans meisje van 18 jaar, een heel leuk ding maar heel erg bescheiden. We konden aan tafel en lieten het ons goed smaken, ik zei nog tegen die vrouw dat ze in het vrijwilligershuis moet komen werken als kokkin, het verschil is erg groot. Nee we moesten met zijn alleen maar bij haar komen. De Engelse dames die erbij waren zijn een klein beetje klagerig vooral 1 tje, die vind het project ook maar niets ze heeft geen hulp van de leraar en een van de meisjes van hier is er ook niet altijd+ welcome to India zeg ik dan maar!
Donderdag 30 januari
Ik werd om 00.15 wakker vannacht en dacht dat ik de hele nacht al had geslapen, het lukte wel om de draad weer op te pikken. Max is vandaag jarig en Duitse jongen die erg leuk is en niet zo veel aansluiting heeft bij de jongeren. Hij trekt ook veel met Cath op een klein beetje zijn moeder. Hem niet gelijk gefeliciteerd want hij wilde het overslaan maar helaas dat is hem niet gelukt. Wij hadden vanmorgen ook feest op de school. Daisy vierde haar 25 jarig huwelijks feest. Ik dacht dat ze vrij was maar toen die andere dame aan kwam vloog ze van de ene naar de andere kant om nog zaken op het bord te zetten slingers op te hangen tafel en stoelen klaar zetten en netjes aankleden. Wij hebben haar nog nooit snel en actief gezien. En ja hoor daar kwam Daisy met haar man, wat zag ze er mooi uit in haar sari, waarschijnlijk nieuw. Alle kinderen stonden op en begonnen in hun handen te klappen. De favoriete jongen van haar van te voren duidelijk gemaakt dat er feest was voor Daisy dus die was best een beetje opgewonden. Daisy kwam naar mij toe en pakte mijn hand en hield toen haar gezicht tegen de mijne, zo gaat het dus. De dames hadden voor van alles gezorgd ze hadden zelfs een taart laten maken met opschrift die ze samen aansneden en elkaar een stukje in de mond gaven zoals het hoort in India. Iedereen kreeg een stukje en ik moet zeggen dat deze wel lekker was iets minder zoet. Ze kregen ook nog een cadeau en daarna kregen wij nog een soort pastry en die was me toch lekker een vulling van ei en spinazie en goed gekruid. En later nog een heel erg zoet iets dat ik aan de jongen heb gegeven die altijd honger heeft maar ook hij had genoeg gehad. Toen was het weer tijd om de draad op te pakken. We zijn begonnen met de armen en benen te maken aan het poppetje dat ze gisteren gekleurd hadden. Twee konden het wel zelf vooral mijn vriendin Tahira, het meisje met down syndroom. Als je ziet hoe zij te werk gaat alles heel precies met haar korte vingertje, een schatje. 1 Meisje die irriteert mij wat meer en die schenk ik niet helemaal de volle aandacht die krijgt ze toch al genoeg. Nadat ze allemaal klaar waren hebben we ze opgehangen en gekke Gerrit die was helemaal in zijn nopjes met zijn poppetjes want hij had er twee. Iedereen moest het zien en er moest steeds een foto van gemaakt worden. Jacob riep op het einde steeds ik heb zin in een peuk nou dat wilde ik ook wel. Als we in een rustigere straat zijn dan nemen we er even 1. We hadden beide geen honger meer, een klein beetje groenten genomen en ja hoor toen kwam Max nog met een taart aan zetten. Foute boel want dat hoort hier niet zo te zijn je krijgt een taart. We hebben samen een klein stukje genomen het was wel genoeg. Vanmiddag even de fietsen gaan betalen en nog een 14 dagen erbij genomen. Jacob probeerde er nog iets af te krijgen maar dat lukte niet. We zijn al zo goedkoop uit 1,25 per dag. De man om het treinticket voor volgende week te boeken was dicht toen we er langs kwamen dan maar na het huisoverleg. Tijdens de lunch vertelde Ridhi nog hoe blij ze is met ons dat wij op dit project werken, er zijn niet veel mensen die het kunnen. Er zijn wel eens vrijwilligers aan het werk geweest die huilend terug kwamen. We hebben aan haar gevraagd of het mogelijk is om hier met psychiatrische patiënten te werken. Er zijn wel plaatsen maar niet voor ons, de mensen daar spreken geen Engels alles gebeurd in het Malayalam of Hindi dus dat is het struikelblok.
Vrijdag 31 januari
Zo het is inmiddels maandag dus ik heb nog heel wat in te halen. We zijn vanmorgen naar het vrouwenproject geweest om te kijken hoe het er daar aan toe gaat. Het gebouw was vrij nieuw en we hoorden dat de vrouwen er altijd wel trouw komen. Ze hadden vandaag al wat voorbereid, Cath hebben we het dan over, zij heeft de afgelopen 4 weken erg goed haar best gedaan. Dit was ook haar laatste dag. Ze beginnen om even terug te blikken op het huiswerk van iedereen en dat vertellen ze dan aan elkaar. Ze moeten dan op staan en voor de klas gaan staan. 1 Vrouw had niets gedaan maar we hoorde dat ze het nooit deed die is gewoon bang om in het middelpunt te staan. Ze vertelde gister dat ze hoofdpijn had. Later begrepen dat haar man in Dubai werkt ontslagen was en dat zijn dus de problemen waar ze nu mee zit. 1 Vrouw die is zeer goed opgeleid heeft zelfs psychologie gestudeerd maar haar man zit nu ook in Dubai en ze heeft verder niet veel contacten. De taal van hier sprak ze ook niet maar dat is nu wel goed. Ze komt dagelijks 2 uur met de bus om hier te zijn. Verder zorgt ze voor haar kleintje. Ze zijn vandaag bezig geweest om zichzelf in het middelpunt te zetten. Op een stuk papier moesten ze positieve punten van zichzelf opschrijven en mochten verder creatief bezig zijn met dat en later aan hun familie laten zien wat zij er van vonden. De vrouwen worden hier nog steeds ondermijnt. De wat oudere dames deden deze klas en nog een jong Duits meisje ze was hier ook erg goed in. Twee andere Duitse meisjes zaten op een andere plek wat met hun telefoon te spelen. Dat zou niets voor mij zijn die twee. Sara zat daar ook bij en die was met haar computer bezig. Later hoorde ik van Cath dat zij recepten verzameld van de vrouwen en daar een boekje bij maakt en illustreert, erg goed dus. Ze is nu wat gestegen in mijn waardering. Het is en blijft een raar meisje lijkt wel in haar eigen wereld te zitten. Het was een relaxte ochtend voor ons ook wel een keer lekker. Na de lunch hebben we met Brie en nog een meisje gesproken over onze ervaring op het project wat hun nog niet zo lang hebben. Ze hadden best veel vragen en we hebben de foto´s erbij gepakt. Verder hadden ze erg veel persoonlijke vragen aan ons en dat was wel geinig. Ze hebben beide een soort sociale academie gedaan. Brie heeft ook gewerkt met prostituees wat best moeilijk was ook de mannelijke. Haar moeder wist daar niets vanaf want anders had ze dat nooit mogen doen. Vanmiddag hebben we wat spullen gepakt voor het weekend en nog wat tijd doorgebracht met Cath, zo´n leuk mens, haar man komt morgen aan en dan gaat ze nog 4 weken met hem door Zuid/India trekken en ze vliegt op de zelfde terug als wij misschien zien we elkaar nog. Om 4 uur was onze chauffeur er die ons naar het grote station heeft gebracht waar wij om 17.30 de trein naar Varkala gaan nemen. Deze rit duurt 3 uur en heeft maar een paar tussenstops. WE hadden het goede perron en dachten op de juiste plek te staan voor onze wagon. We waren wat in de war en zijn toen ergens in gestapt en naar D1 gelopen maar dat bleek voor de terugreis te zijn dus maar weer terug. We waren gewend om altijd wel een praatje te maken met de mensen maar iedereen was nu druk doende met hun telefoon of tweede. Een jong meisje naast mij was met haar huiswerk bezig. De rit viel best wel mee. Toen we trouwens de trein ingingen kwamen er al iemand met samosa aan voor de verkoop, dat wilden wij wel als we onze plaatsen hadden, maar helaas daarna kwamen ze met dingen langs die wij niet kenden dus hebben het op de koekjes gehouden. De chai en koppie was er genoeg. Op het station in Varkala stond een tuk tuk chauffeur ons op te wachten genaamd Ajay, die naam vergeten wij niet die hebben we al eerder gehad. Volgens ons heeft hij zijn beroep gemist want aan de zijkant hingen de ballen die je voorheen bij een vrachtwagen zag. Bij Villa Akasa aangekomen was het al donker dus we konden ons niet oriënteren, een grote hond stond ons op te wachten Jaco echt een lief beest. De eigenaresse stond ook in de deur opening maar bemoeide zich niet met ons dat liet ze over aan een jongen die ook nog eens uit Nagaland kwam de droom die wij nog hebben. Het is een staat in het noordwesten van India. De formulieren afgehandeld en nog even chai gedronken. We hebben een veranda en de kamer is groot maar de badkamer nog groter die lekker in de openlucht is. We hebben de airco aangezet ook wel even lekker en het duurde niet lang en we sliepen al.
Zaterdag 1 februari
Heerlijk geslapen en we dachten zo rond 8.30 ons ontbijt te krijgen. Eerst werd er een flinke schaal fruit gebracht voor ons en die was echt lekker vers heerlijk. Een grote pot chai, Jacob had natuurlijk gehoopt op koffie, en omelet en bruine toast. Jacob had al eerder gezegd dat hij zin in een gebakken ei had, nou hier heb je hem. We hadden op google maps opgezocht hoe we konden lopen. Het viel erg tegen, we hebben over het strand gelopen en ik bemerkte dat mijn heup dan toch wel aan het opspelen is. Ik baal ervan als een stekker, op mijn leeftijd moet dat niet zo zijn en je wordt gewoon beperkt in de dingen. Maar het is ons gelukt. We hadden al op internet naar een ander hotel gezocht voor volgende week dichter bij het toeristen gedeelte. Nu gaan we steeds op en neer met een tuk tuk wat natuurlijk ook duur is. Het hotel ziet er goed uit en ligt bij een tempel waar vandaan de hindoe een offer brengen naar de zee. De volgende dag zaten er op het strand ook sadhoe om allerlei rituelen uit te voeren bij mensen. Je kunt hier wel steeds naar kijken fantastisch. Jacob heeft zijn cappuccino weer te pakken en daar had hij heel veel zin in. Ik drink in de ochtend mijn bakkie en dan hoeft het voor mij niet meer geef maar de masala chai, ook goed voor de dorst. Varkala ligt op een klif en als je op het strand bent moet je dus een trap omhoog. Gelukkig hebben ze er 1 aangelegd want ik weet nog van 20 jaar geleden dat die er niet was, alleen rotsen en zand en ik ben toen nog gevallen en had mijn been open gehaald. Het vergt nu wel wat meer door de heup maar wat rusten tussen door en ik kom wel boven. Op de klif zijn nu allemaal shops en restaurants, dat was er toen allemaal nog niet. De Tibetanen zijn er ook nog steeds. We hebben verse ananas sap gedronken en onze eerste samosa, oh wat hadden we daar trek in. Het werd toch wel echt warm we zijn toen naar het heli platform gelopen waarvan de tuktuk vertrekken. We waren het niet eens over prijs en die man zei wat kun je daar nu kopen in Europa. We zijn dus iets gestegen en hij wilde ons wel wegbrengen. Het is toch langer dan wij dachten. Hij was erg spraakzaam. Hij vertelde dat de overheid het moeilijker heeft gemaakt voor de Russen om hier te komen. Het enigste wat ze hier doen is zuipen eten neuken en vechten en ze hebben het daar helemaal mee gehad. Ik vind dat ze een goed iets gedaan hebben, wij vinden de russen ook maar vervelend. De overheid heeft in heel Kerala een verbod op alcohol gelegd. Maar als je in een restaurant zit en vraagt naar bier geen probleem, je krijgt een porseleinen theepot met mok. We hebben een tijd op onze kamer gelegen onder de airco om heerlijk af te koelen. Als we peuk rookten dan weer snel naar binnen want het zweet brak gelijk weer uit. In de avond zijn we met Ajay op pad gegaan zodat wij konden eten op de klif en hij haalde ons weer op rond 9.30, prima geregeld. Wij hebben vandaag ook nog met de eigenaresse gesproken die oorspronkelijk uit Bombay komt. Ze vroeg wat we wilden voor ontbijt morgen, ze had ook wel gevulde paratha en natuurlijk voldoende fruit. Oké laat maar komen.
Zondag 2 februari
Oh ja het is een schitterende plek om te slapen, te ver van centrum en verdomme er zit hier om de hoek een moskee dus je weet het wel, Jacob vroeg mij naar een schaartje zodat hij de draad kon doorknippen. Ze krijgen vandaag geen nieuwe gasten en daarom mogen we in de middag ook de kamer nog gebruiken. In ieder geval even lekker douchen voordat we weggaan. We zijn opgepikt door Ajay en zijn eerst langs een Hindoe tempel gereden waar het wel druk was. We mochten het heilige gedeelte niet in. Er stond een boom waar allemaal poppetjes in hingen. Het zal te maken hebben met de vruchtbaarheid. Op het platform en vandaaruit zijn we een weggetje omlaag gelopen waar we dus uitkwamen bij het nieuwe hotel en tempel, dat wordt een stuk makkelijker. Het was vandaag bewolkt, ook wel even lekker. We zaten op een rots even een peukje te doen en ik zag een stukje verder op een jong stel die de armen over elkaar heen hadden. Er kwamen twee politieagenten en het meisje moest bij hem komen en de andere ging telefoneren. Uiteindelijk moesten ze allebei meekomen, ja het is niet altijd zo ontwikkeld als wij denken. Jacob en ik lopen hier ook niet hand in hand, je ziet het gewoon niet. We hebben nog even geluncht, uien pakora echt heerlijk. In het weekend krijgen we wat ander eten dan in het huis en onze maag laat dat wel een beetje merken maar het is ook zo weer over. Nog effe relaxen en om 17 uur zouden we opgehaald worden, Ajay kwam niet maar had een ander gestuurd ook goed maar dat was een snelheidsmaniak vond ik. Gelukkig had de vrouw nog tegen hem gezegd dat hij bij haar moest zijn voor de betaling. Op het station aangekomen zagen we wel op het bord dat onze trein erop stond maar geen perron uiteindelijk even aan iemand gevraagd die het paneel bediend. Hij wist het zo te zeggen en oom het waar het rijtuig zou stoppen. Daarvoor belde hij iemand en het klopte. De trein was anders ingedeeld dan de heen reis gewoon banken waar je met drie man naast elkaar opzat. Ik ging naast een man zit een echte zuurpruim en later toen de plek naast Jacob vrij kwam moest ik van hem daar gaan zitten. Bij het 13de station moesten wij eruit dus goed tellen en de namen zien te herkennen. Jacob had een screenshot gemaakt van een site zodat hij al de plaatsen wist. Wij maar wachten op chai en samosa maar helaas het was een stoptrein dus we hadden niets. Op een gegeven moment kregen we wel honger, maar hopen dat er nog een paar slove koekjes op onze kamer liggen. We hadden de chauffeur gevraagd ons weer op te pikken en hij stond al klaar dus een makkie. Bij het huis aangekomen bleek hij nog een fles shampoo te hebben van Jo of Jill die ze in de taxi achter gelaten hadden. We hebben hem gelijk ook voor vrijdagmiddag middag geregeld. Alles even uitgepakt en op bed gaan liggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
