Dagboek 1

Vrijdag 17 januari

We zijn twee dagen geleden vertrokken uit ons vertrouwde Groningen. In de ochtend was ik gezond gespannen. Onze laatste dingen natuurlijk gedaan en toen was het wachten totdat we weg konden gaan. We vlogen pas s ´avonds om 20.45 dus we konden vanuit huis naar Schiphol. We hielden buienradar wel in de gaten want het zou in de middag gaan regenen. We hebben toen gekozen om met de bus te gaan, een heel erg klein stukje maar we werden niet echt nat. Ons laatste bakje koffie en hup de trein in. De reis verliep voorspoedig en de trein kwam een keer op tijd aan, en wonder in ons landje. We hadden nog brood meegenomen vanaf thuis en hebben dat voor de controle even gegeten want dat krijg je er nooit doorheen. Zoals altijd als mijn paspoort gecheckt wordt via het automatische systeem kom ik er nooit gelijk doorheen. Volgens mij is mijn hoofd te groot! Wat nu wel aangepast is dat je water dat je mee wilt nemen niet meer geseald hoeft te worden, mits we het tijdens de 2de vlucht ook mee willen nemen. De eerste vlucht hadden we iets meer betaald voor de plaats zodat we wat meer beenruimte hadden. Jacob vond het wel lekker. Ik kreeg het idee dat het niet helemaal vol zat dus keek even om me heen of ik niet ergens kon liggen, helaas die persoon die er zat ging dat zelf even doen. Ik had al een pilletje ingenomen zodat ik even kon slapen want als we in Abu Dhabi aan komen is het al 6 uur. De man die naast Jacob zat was volgens ons erg zenuwachtig en bang voor het vliegen. Hij vond het toestel ook erg oud en hoorde geluiden en zei dan dat is toch niet normaal. Hij ging voor 6 weken naar Krabi waar hij al vaker is geweest. India vond hij maar niets, de mensen, het land, de smerigheid etc. Hij had dat wel eens op tv gezien. In Abu Dhabi moesten we eruit via de controle, ik dacht dat het hier veel groter was maar had me vergist met Dubai wat een klein stukje verder op ligt. Het was hier wel verdomd koud, ze hebben natuurlijk airco en dat zul je ook weten. We hebben eerst even wat rond gelopen en toen was er plek op een paar makkelijke stoelen. Het duurde niet echt lang of we sliepen allebei, zoals de meesten hier. Ik ook weer terwijl ik geen last had van het pilletje, het scheelt dat we vooraf allebei goed uitgerust zijn en daardoor relaxed vertrokken. We hebben wel een erg lange overstap gehad want pas om 14 uur ging onze vlucht naar Kochi. Nu waren de meeste passagiers Indiërs wel heerlijk weer om te zien want de stewardess kon soms dingen zeggen maar er werd dan niet naar haar geluisterd. Op het einde helemaal. Er was iemand niet goed geworden en we waren net geland. 1 Iemand stond op en ging naar die man maar de stewardes maar roepen ga zitten want we staan nog niet bij the gate. Wat gebeurde er, er stonden alleen maar meer mensen op om te kijken en dat is alleen wat ze doen. Uiteindelijk stond een stewardes op om even te kijken wat zij ook niet mogen. De piloot gaf ook nog door dat men moest gaan zitten maar ja ze luisterden niet! Toen we bij de the gate stonden kwam er iemand met een zuurstoffles tevoorschijn. De deuren waren al open maar iedereen wilde het liefst blijven kijken! We zijn in Kochi en nu maar eens kijken hoe het gaat met het visum dat we online hadden aangevraagd. Net voor de Kerst had Ridhi nog gemaild dat we een vrijwilligersvisum moesten aanvragen. Na wat over en weer gemaild gaan we gewoon op de toeristenvisum verder want net voor de feestdagen nog een nieuwe nemen dat werkt niet in Nederland. We zaten allebei apart bij een balie en het scheelde dat er maar weinig toeristen in het vliegtuig zaten want we waren zo aan de buurt. De beambte vroeg geregeld wat we hier kwamen doen en waar we naar toe gingen, ik heb maar een paar namen genoemd en bij Jacob wat het evenzo. Hoe vaak ik mij vinger afdrukken wel niet heb moeten afnemen was niet normaal je moest ook wel heel erg hard drukken op het apparaat maar het was uiteindelijk gelukt. Jacob zijn rugzak lag al op de band maar we moesten nog even op die van mij wachten en ik wordt dan een beetje zenuwachtig want niets is zo vervelend als je je spullen niet hebt. We hadden geregeld dat we opgehaald zouden worden, die er ook stond met Jacobs naam. Ik wist niet dat het nog een behoorlijk stuk was. De hele stad is met veel hoge gebouwen etc. Uiteindelijk de rivier over en we kwamen aan het in het oude Kochi. Doordat het zo donker is weet je helemaal niets. Aan gekomen bij het guesthouse stond de eigenaar ons op te wachten en werden we naar de kamer gebracht die er heel erg mooi uit zag. Na wat uitleg konden we even een peuk roken op de veranda of zoiets die er naast lag. Daar zat al een meisje, afkomstig uit Israël en die was helemaal in de wolken. Wij zijn op een gegeven moment maar op bed gaan liggen maar slapen ho maar, ik had al zoveel en goed geslapen. Jacob had ook geen slaap maar die snurkte op een gegeven moment dus dan weet je het wel. Uiteindelijk ben ik ook weg gedommeld en om kwart voor 8 werd ik wakker. Het ontbijt was in de huiskamer van de eigenaar, zijn vrouw was met een andere klant bezig om af te rekenen en oma stond in de keuken het ontbijt klaar te maken. Ik had het idee dat wij aan de late kant waren. Het smaakte goed en ik kan wel zeggen dat ik ook trek had. De eigenaar wees ons even de richting zodat we bij het strand zouden komen. Nou ja strand, je bent aan de westkust waar je de grote schepen binnen ziet komen en het gedeelte waar een strandje is ligt vol met afval vanuit de zee en Indiërs staan er met hun voeten af te koelen. Via een verhard pad loop je dan langs het water waar iets verderop een aantal oude Chinese vissersnetten hangen waar men vroeger in de 14de eeuw mee visten. Wat ik er nog van wist zag er nog zo uit maar dan meer op het toerisme gericht, volgens mij moest je nu geld betalen als je aan een touw wilde trekken om het net omhoog of omlaag wilde laten zaken. Wat wij ongeveer wisten is dat we hier ca 20 jaar geleden ook geweest zijn en toen was het nog niet zo toeristisch. Wat gaat de tijd toch snel! Langs de kant staan allemaal kraampjes en een stukje verderop werd vis verkocht die door mannen die met kleine bootje aankwamen verhandelde. Je zag ook nog wel mannen in het water staan die het net in het water gooiden en dan weer binnen haalden. Volgens mij halen ze meer vuil dan vis naar boven. Ik kende deze plek nog wel we kwamen ook nog langs een Nederlandse begraafplaats die net als toen dicht was. We zijn even wat gaan drinken want dat is nu erg belangrijk met deze temperatuur en proberen je een beetje te oriënteren en een geld automaat zoeken. Ik heb weer bewezen dat vrouwen zich slecht kunnen oriënteren en kaart lezen, het boek dus maar aan Jacob gegeven. Ik ben meer van het herkennen van winkeltjes en zo. We waren op zoek naar een kleine supermarkt die we niet konden vinden en uiteindelijk bij een bakker terecht gekomen. Jacob zou betalen en dacht dat hij 200 roepie gaf maar het was 2000 die we gepind hadden, dat konden ze natuurlijk niet wisselen. Nee Jacob die kleinere briefjes moet je nemen. Ja het pension weer terug gevonden en even relaxen want het is wel wennen aan deze temperatuur. Volgens ons zijn we langs het oude huis gelopen waar de vrijwilligers eerst zaten. Het nieuwe huis zit volgens ons iets verderop, maar dat zullen we morgenvroeg wel zien als we opgehaald worden. Ik had vanmorgen steeds het idee dat er bij de vissers een soort kerk (St Franciscus) zat waar Nederlanders begraven lagen en Vasco Da Gama. We kwamen er langs en ja hoor alleen was hij wel opgeknapt want de graven lagen nu niet meer op de grond maar waren in de muur gemetseld. Jacob wist zich er niets meer van te herinneren! We hebben even lekker een douche genomen en een peuk gerookt naast de kamer. Het Israëlische meisje-vrouw zat er ook en we hebben heel erg lang gekletst met haar. We weten nu zeker dat ze erg zweverig is. Alles gaat om het gevoel en er moet voldoende liefde zijn. De Nederlandse mannen zijn goed in bed maar de Spanjaarden overtreffen het weer. In de zomertijd is ze in Europa en in de winter in Azië en dat al 4 jaar lang. Ik vraag me dan gelijk af hoe je dat financieel allemaal kunt. Wat blijkt haar vader heeft altijd in het vastgoed gezeten en toen hij overleed heeft zij een groot huis geërfd, dat ze nu steeds verhuurd. Ja dan wil het allemaal wel. We hebben erg lang gepraat en moesten ook nog eten, iets verder op hadden we wel een tentje gezien. Hij was nog wel open maar er was geen eten meer, maar een stuk doorgelopen en ergens naar binnen gegaan waar nog mensen zaten. Gelukkig hadden ze nog wat, ach het is ook zo dat Indiërs altijd wel iets voor je regelen. Ja en toen moest ik gaan slapen maar dat was vannacht een ramp, de airco stond aan, de ventilator en buiten was er ergens een lamp aan. Jacob lag al lekker te slapen en ik heb van alles geprobeerd. Uiteindelijk Jacob wakker gemaakt en die heeft alles uit gedaan, ik was er natuurlijk met mijn kop niet goed bij, de lamp buiten moest buiten ook uitgezet worden ik had inmiddels alle knoppen al gehad. Het duurde nog een hel tijd voordat ik in slaap viel en dan gaat die verdomde wekker. We waren gisteren al te laat voor het ontbijt en we gaan weer vertrekken vandaag.

Zaterdag 18 januari

Bij het ontbijt zat nu een oudere man die hier was voor een Ayurveda behandeling, iets met kruiden en zo. Hij kwam uit Zwitserland en woonde in de buurt van het meer van Geneve. Ik vond deze man erg fragiel! De spullen waren weer zo gepakt, het meeste zat er allemaal nog in. Bij het roken troffen we nog een vrouw uit Australië die begin Februari naar een bruiloft ging in Delhi. Ze werkte ook met forensische patiënten en daar even over gesproken, ik was niet echt goed op de hoogte dat het daar ook zo beetje werkte als bij ons. We werden op tijd opgehaald en het huis was niet echt ver van waar we zaten. Gisteren liepen in St. Jacob street en kwamen daar langs het oude huis. Waar we nu zitten is echt een nieuw huis en we hebben een twee persoonskamer. Op het harde matras ligt is van een soort kussen waardoor je wat zachter ligt. Vanmiddag heb ik het even uitgeprobeerd. Ridhi was er en ontving ons erg leuk en stelde ons voor aan de andere personeelsleden in huis en vrijwilligers die er nu zijn. Na ons kwam nog 1 meisje. Ze komen uit Duitsland, Amerika, Australië, UK. De vrouw uit Australië is niet jong misschien wel ouder als ons en er waren 2 jongens, leuk voor Jacob. De meeste werken in het ziekenhuis en doen op dit moment alleen maar observeren. Ze denken dat de artsen eerst willen zien wat ze kunnen. Van Sara begreep ik dat ze nog niet in de gezondheidszorg werkt. Ze komt net van de Highschool, heeft een paar weken gewerkt en na haar tijd hier gaat ze naar de universiteit. Ik snap het niet helemaal want volgens mij moet je toch een medische achtergrond hebben? Nog voor de lunch zijn we even in de buurt gaan rond lopen. We hebben hier geen heilige koeien maar heilige geiten. Het gedeelte waar we nu zitten verblijven volgens mij meer moslims. De lunch was heerlijk kikkererwten met een soort Kerala chapati. Wij zijn daarna weer naar de vissersboten gelopen en hebben even lekker op een bakje gezeten, ik denk dat ze ook wel een project kunnen opstarten om het strand hier op te ruimen. Ridhi vertelde wel dat het strand hier veel kleiner is geworden, je kunt het ook geen strand meer noemen en je ziet de grote zee schepen voorbij varen ik denk naar de haven hier. Het is hier erg relaxed en weinig getoeter maar als er zoals net even getoeterd wordt kijk ik toch even of ik iemand ken! Nog even omschakelen! Op een gegeven moment zagen we iets van een gevangenismuseum wat tot 1947 in gebruik was voor de verzetsstrijders om India onafhankelijk te krijgen. Er waren 8 cellen en in iedere cel zaten 6 mensen voornamelijk afkomstig uit Portugal, Nederland en Italië. De man die er zat met zijn geldbriefjes verzameling liet even een schrijven hierover zien. Hij vertelde dat 2 kilometer verderop nu een gewone gevangenis zat. We wilden wat drinken maar Jacob zei dat hij niet naar het geld in de portemonnee had gekeken. Gelukkig heb ik mijn bankpas bij me dus nog maar een keer gepind. Het is niet echt ver lopen en op de terugweg even langs de supermarkt gegaan. In India hebben ze de 1000 roepie briefjes eruit gehaald en nu kunnen veel zaken niet wisselen, wij houden vol we gaan niet pinnen! Er is trouwens sinds enkele maanden ook een nieuwe wet wat betekend dat moslims die hier zijn als, we zullen maar zeggen als vluchteling hier zijn, het land uitgezet kunnen worden. Dit roept veel weerstand op en demonstraties. Zij zullen zich dus niet kunnen registreren bij een volgende volkstelling. Het gaat vaak om mensen uit Bangladesh, Pakistan en Afghanistan. Terug in het huis even op bed gelegen en ik heb wel even een tukje gedaan en nu voel ik mij weer op en top. Straks weer eten wat we hier drie maal per dag krijgen voorgeschoteld door een kokkin en haar hulpje. We hebben besloten niet meer naar buiten te gaan, op bed lezen. Maar ja op een gegeven moment kregen we beide slaap dus erg vroeg het licht uitgedaan. We konden beide niet slapen we hebben eerst de ventilator uitgezet en later nog 1 raam open gezet. Volgens ons waren we al drie uur verder en het lukte nog steeds niet, de ventilator maar weer aangezet en ik dacht laat me aan de andere kant van het bed gaan liggen. Uiteindelijk in slaap gevallen en door de wekker wakker gemaakt.

Zondag 19 januari

We hebben natuurlijk eerst koffie en peuk genomen, ik werd nog wel gestoken, we stonden ook boven een soort afvoer kanaal. Sommige meisjes ging yoga doen wat niet hier in het huis is. Ze worden opgehaald door iemand. Na een lekkere koude douche, geen oh of ah wat we schreeuwden wat wel eens anders is geweest. Het ontbijt stond om 8.30 klaar en volgens mij was het nu heel simpel. De lunch doet ze nog wel maar het avondeten is er niet. Ze moet ook wel een dag vrij zijn. Naderhand kregen we met zijn allen voorlichting, meer de do ´s en dont´s. Wat ons gelijk op viel dat het Hindi dat wij een beetje kennen hier niet mee uit de voeten komen ze hebben hier een eigen taal; Malayalam. Vannacht waren er nog twee meisjes aangekomen, een daarvan had een flinke vertraging gehad vanuit Mumbai. De douane heeft Ridhi nog gebeld want ze had gezegd dat ze hier ging werken. ! Iemand heeft ooit ook eens gezegd dat ze vrijwilligerswerk ging doen en de douane is uiteindelijk een keer hier geweest om te kijken en praten over wat buitenlanders hier doen. Ze zijn erg streng geworden. Het huis heeft ze nu sinds september. Het oude huis zat vol met boktorren en veel vrijwilligers wisten niet wat het nu precies was en dachten dat het allerlei verschillende insecten waren. Het huis werd er niet beter op, sommige deuren sloten niet meer goed noem maar op. Wij zouden eigenlijk vanmorgen uitleg krijgen over het project maar dat is nu verschoven naar morgenvroeg. De medische vrijwilligers kregen nu wel uitleg. Ik heb er even bijgezeten en ze werken dus in een privé ziekenhuis. De gewone ziekenhuizen vertelde Ridhi dat je daar niet echt wil werken. Als personen dat wel willen dan moeten ze de goedkeuring hebben van de overheid en dat zal wel erg ingewikkeld zijn. In het ziekenhuis hebben ze een vast aanspreekpunt die alles verder regelt. Het is hier niet dichtbij, volgens mij 45 minuten met de bus en je werkt tot 17 uur. Voor ons is het nog maar een vraag we kunnen ook iets van schilderwerk doen want ze had van Yvette al gehoord dat we ook wel in de middag willen werken. Ze hebben in het ziekenhuis verschillende afdelingen en volgens mij doe je alleen maar observatie. Je kunt hier ook bij een tandarts werken dat 1 meisje ook gaat doen. Na de middagmaal zijn we weer het toeristische gedeelte ingelopen en hebben Cofee Coffie Day gezocht, ik had nog een recensie gelezen van 1 maand geleden maar helaas hij is er niet meer. Bij een nader zaakje gezeten en voor of na die tijd kwamen we Ridhi nog tegen met een vriendin van haar die ook een boekingskantoor heeft, via haar kunnen we uitstapje maken. We gaan daar zeker heen. De rest van de middag weer bij de vissers doorgebracht, hij waait daar lekker dus wel genieten want het is toch best warm hier. Het was ook druk met de Indiërs want het is zondag dus ze hebben vrij. Er lopen best wel toeristen maar het valt ook wel mee kan zeggen. We zijn nu terug in het huis en vanavond willen bij de Tibetaan gaan eten die we al gezien hebben en misschien even langs het boekingskantoor dat daar vlak bij ligt. Oh ja vanmorgen is de huishond gearriveerd ze hebben haar Gracie genoemd, ze was al bij de dierenarts geweest maar wat ze gedaan hebben weten we niet. Ze is best aardig maar mag niet in het huis. Toen we terug kwamen kwam ze ons wel achteraan op de trap en zag zichzelf in de spiegel, even goed kijken maar ze reageerde er niet op. We zijn benieuwd of zij er over een paar maanden nog is? Na een verkoelende douche zijn we het toeristische stuk ingelopen. We zijn eerst langs het boekingskantoor gelopen maar ze was er niet. Op naar een Tibetaans restaurant dat we al gezien hadden. Heerlijke momo ´s gegeten. Jacob wilde nog een portie want voor hem was het te weinig. Die bestelling die duurde wel heel erg lang. Op een gegeven moment even nagevraagd maar die was niet doorgekomen, we wilden weggaan maar dat kan dus niet! Ze waren bijna klaar dus weer naar boven we hadden wel een heerlijke plek zodat we de straat op konden kijken. Bij het betalen waren een ouder stel Franzen ons voor en die deden me toch een partij moeilijk, zij had niets gehad terwijl ze toch heel vaak hier hetzelfde aten. Ze liepen gewoon weg dus paniek want niet betalen kan echt niet, ze zijn er nog achteraan gegaan maar konden ze niet meer vinden. Toen wij iets later buiten stonden en een straat inliepen zagen we ze weer. Nou ik kan wel zeggen die die erg snel zijn weggelopen om niet meer gevonden te worden. Hebben we hier ook al zulke mensen. Vanmiddag zagen we Pink politie. Er zaten twee vrouwelijke politie agenten in en die zijn wel speciaal voor vrouwelijke reizigers, ik vind dat echt fantastisch!. Terug in het huis merken we dat het weer erg warm is dus dat wordt wachten!!!!!

Maandag 20 januari

We hebben weer een slechte nacht gehad, het is gewoon te warm en onze ventilator heeft alleen de hele hoge stand die ook veel geluid maakt. Het maakt volgens mij niet zoveel uit want het is gewoon warm en als we hem uit zetten dan komt het zweet overal vandaan. Ik ben niet de enige Jacob heeft er ook veel last van. Op een gegeven moment de ventilator uitgezet, het was al half 1 geweest, Jacob is toen in slaap gevallen. We hoorden beide wel steeds een geluid maar wisten niet waar het vandaan kwam later kregen we door dat het ging om een lege fles die soms op en neer ging, knap irritant. Jacob hoorde op een gegeven moment dat het heel erg hard regende en flitsen waren er ook, er leek geen eind aan te komen. De flitsen gingen nog een tijdje door en ik heb de ventilator weer aangezet want het was te erg. Ik denk dat ik 4 a 5 uurtjes geslapen heb maar wat ik sliep was heel erg goed. Ik was ook uitgerust toen ik op stond, Jacob gelukkig ook! We kwamen er achter dat wij niet de enige waren die rookten, een Engelse was al lang gestopt en hier in het begin ook, maar is weer begonnen. Het zijn toch de oudjes die blijven roken! Na het ontbijt naar boven gegaan en we waren te laat voor Ridhi die ons uitleg ging geven over het programma. Het werd ons duidelijk dat het niveau erg verschillend is en dat je creatief moet zijn. Ridhi ging met ons mee voor de eerste dag, het bleek dat het ongeveer een half uur lopen is, waar ik hier geen problemen mee heb gelukkig. Daar aangekomen moesten we eerst langs de coördinator die een kopie van ons paspoort kreeg. De kinderen zaten beneden in best een grote zaal. Een stuk of 4 zaten aan een tafel met een vrouw ervoor en die ze wat lesgaf en hun moesten het opschrijven in hun schriftje. Het is gewoon herhalen maar als je het door elkaar haalt dan weten ze het niet meer. De plek waar we zitten is een Hindoe wijk omsloten door moslims. Hier kan het allemaal. Ik had trouwens vooraf mijn piercings uitgedaan maar dat is geen probleem, ach ja zo zie je maar weer. De tatoeage op de arm werd niets van gezegd. Aan de andere kant van het zaaltje zaten 4 kinderen achter een tafeltje en met een stoel daarachter, deze kregen individuele aandacht. Dit niveau is echt stukken lager. 1 Was met een blokkendoos aan het spelen, 1 meisje leerde schrijven, nou ja de cijfer 1 en 2 natekenen. Aan de andere kant zat een jongetje met wat blokken voor zich maar deed er niets mee. Hij was constant wat aan het brabbelen en zei tussendoor; good boy, duidelijk aangeleerd waarschijnlijk vanuit thuis denk ik. Ik vind het prachtig om te horen dat al deze kinderen naar huis gaan om 15 uur. Een ander meisje was duidelijk autistisch, maakte steeds dezelfde bewegingen maar ook hard, ze auto- mutileerde geregeld. Ze doet me denken aan de tijd in Boldershof. Op de grond zat ook een jongen die autistische jongen die steeds met zijn vingers en handen bewegingen maakte. Zo rond 12 uur stopten de les voor het klasje en waren ze een beetje aan het praten met elkaar. 1 Jongen die erbij zat moest al wat eerder eten van de dames en hij kreeg een compliment toen hij het op kreeg. Ik heb nog bij 2 meisjes gezeten die ook moesten eten. 1 Is dikker en viel gelijk aan zonder het goed te mengen met haar handen dus de vrouw zij tegen haar dat ze dat eerst moest doen. Het ander meisje ernaast kreeg alles door elkaar heen, zelf kan ze het niet. Ze heeft ook een slabber om want ze kwijlt ook. Na het eten hebben ze allemaal een eigen fles met drinken bij zich en het gaat vuil meer mee naar huis. Nadat deze kinderen hun eten ophadden ging het klasje eten en wij zijn toen terug gegaan. Ik vroeg aan Jacob of hij de weg terug wist maar nee, we hebben dus een tuk tuk genomen. Jacob had een foto gemaakt van het adres en een koerier, die wist hij wel. De eerste was te duur en de 2de kon er meer door. Aangeschoven bij de lunch de anderen van het lesgeven en vrouwenproject waren er ook die gaan na de lunch ook weer verder. Ridhi vertelde dat we ook best fietsen konden huren zodat we even konden lunchen en dan weer terug. Dat hebben we dus even gedaan. Zij vertelde waar het was en in het toeristen gedeelte weten we wel een beetje de weg inmiddels. Dat is ook niet ver hier vandaan en lopend goed te doen. In de avond gaan we niet op de fiets, in het donker vertrouwen we het niet! Terug maar vast aan het dagboek begonnen en Jacob is even wat spullen gaan opzoeken die we morgen misschien kunnen gaan doen. Het blijft lastig in het begin maar we hebben goede hoop! Voordat we vanmorgen weg gingen kwam er een soort kleine vrachtwagen, en wat bleek dat waren hondenvangers. Het lukte ze niet op het veldje naast ons en gingen er weer vandoor. Gracie moet nog oppassen!

Dinsdag 21 januari

We hebben beide beter geslapen het viel mee met de warmte of we wennen er al een beetje aan. Het bakkie ging er op het achterste balkon er wel , daar staat ook een asbak. Jacob ging als eerste douchen maar op een gegeven moment zei hij dat het water steeds minder werd tot helemaal niet. Hij was nog niet goed afgespoeld. Voor mij was er niets meer dus even handen wassen en gezicht. Aan Ridhi verteld dat we geen water hadden en zei vertelde dat het om een bepaalde knop ging die wij in de keuken om moesten zetten. Ik heb in de keuken boven gekeken en zag daar wel een knop zitten, we zien het vanavond wel. Het ontbijt was Dosa dus ons favoriet maar het was niet de Dosa die we gewend waren, het was een platte en niet zo krokant, de smaak kwam wel wat overeen. Daarnaast had ze een prutje die goed smaakte en watermeloen. We hadden nog genoeg tijd over en zijn rond half 10 maar op onze fietsen gestapt. Goed op elkaar letten en niet vergeten links te rijden. Het is ons beide twee keer even overkomen dat we de fout maakten. Bij het oversteken stappen we gewoon af om goed te kijken als fietser ben je natuurlijk de zwakste. Het ging goed met de weg vinden, Ridhi had nog wat namen opgeschreven als we de weg niet konden vinden. De Gutjarat school had ik gister gezien en dan waren we vlak bij. Maar ja dan toen werd het moeilijk. Gelukkig zag 1 van de vrouwen die er ook werkte ons en we konden haar volgen. De meeste kinderen waren er al en volgens mij zijn ze er al vanaf een uur of 7 tot 1530. We werden weer begroet door iedereen en hebben even bij de slimste gezeten. Jacob bleef daar en ik ben naar het lager niveau gegaan. Ik heb met hun gekleurd. Het ene meisje kon goed binnen de lijnen blijven maar de andere totaal niet. Iedere keer als ze weer wat gedaan hadden lieten ze het zien, als het mogelijk was ook aan de andere kant. Op de grond met lego gespeeld, met een bal over gegooid en op en neer lopen van muur tot muur, wel elkaar natuurlijk vast houden. Bij het meisje van het iets hogere niveau is haar aandacht wel sneller weg. Er was trouwens nog een nieuw meisje gekomen, moslima en we kwamen er al gauw achter dat die heel erg slecht ziend was. Ze kon wel erg goed praten. Jacob heeft met haar en een meisje met down syndroom een soort domino gespeeld en daarop stonden dan symbolen. Dat nam de hele ochtend in beslag want het was best moeilijk maar het is gelukt. Daarna heeft hij geoefend met het terug tellen van 10 naar 1. Dat viel behoorlijk tegen maar enige hulp lukte het een aantal. Ik heb nog met een meisje gezeten met de cijfers 1 t/m 10 en daarachter het woord geschreven, zij moest het overschrijven wat erg moeilijk voor haar was. Zij is 1 van een tweeling, haar zusje is beter qua niveau. Ook erg als je als ouders dan 2 van zulke kinderen krijgt. Jacob vertelde dat de vrouwen tegenover hem papieren tassen aan het maken zijn. Deze worden verkocht aan een winkel waar ze dan wat geld voor krijgen. Tussendoor hebben we nog de lekkere chai en wat frisdrank gehad. Rond 13 uur zijn we snel terug gegaan zodat we nog wat van de lunch kunnen nuttigen. We hebben gevraagd of we in de middag nog terug mochten komen en dat was goed. Toen we terug waren zaten de kinderen voor de tv en de dames zaten te eten. Het werd ons wel duidelijk dat we de middag ook wel in kunnen vullen. De kinderen praten een beetje met elkaar en good boy schreeuwt er wat tussen door. Volgens mij had het moslim meisje geen drinken bij zich en zoals de kinderen met down syndroom vaak heel sociaal zijn kwam zij aanzetten met haar waterfles zodat het meisje wat kon drinken, ze had duidelijk dorst. Om 1530 zijn we terug gegaan maar het was erg druk op de straat, de school was uit. Ik wilde daar niet tussen door fietsen, misschien Jacob wel maar ik durfde het niet. We wilden op een gegeven moment wel douchen, maar weer geen water. Gelukkig was er nog iemand beneden en het meisje kwam het uitleggen. Iets daarna nog steeds geen water en kwam ze er weer bij. Toen werd het duidelijk dus lekker afgespoeld. Ze vroeg nog of we wel een rondleiding hadden gehad, ja maar niet alles is verteld blijkt wel. Zo wisten wij niet dat bij ons gedeelte ook nog een keuken zat. De verschillende gedeeltes van het huis zijn ook afgesloten en die deuren bedien je dus met een sleutel die in een kastje zit. Hoe dat werkte maar even aan de anderen gevraagd en die gaven ook de code door. Het was weer tijd voor het avondeten. Je moet er wel op tijd bij zijn want anders is het vrij snel op en ik kan niet echt zeggen dat het erg veel is. In de middag is er meer maar dan zijn we ook met minder personen. Toen wij terug kwamen van het werk zagen we de hond niet en later ook niet meer, zou ze dan toch ontvlucht zijn? Wat bleek er was iemand geweest om een pakketje af te leveren en die had de poort open gelaten. Een aantal mensen zijn haar vanmiddag aan het zoeken geweest en ze bleek op het strand te zijn maar ze werd door andere honden aangevallen. De vrouw met het reisbureau waar we in de avond weer moesten zijn, daar was Gracie ook en ze zouden haar vanavond wel weer terug brengen. Gracie heeft een snee in haar oor, die wel geheeld is. Wat blijkt als de hond is opgepakt dan worden ze gesteriliseerd en men maakt een sneetje in het oor zodat het bekend is. M.b.t. onze weekenden we gaan eerst naar Munnar en dan naar Varkala. Het hotel in Varkala was al vol as weekend. Met de trip naar Munnar gaan we met een taxi het is de bergen in waar thee plantages zijn. Toen wij terug kwamen werd Gracie ook hier gebracht, gelijk aanvallen op het eten. Nu zitten we boven en ben ik dit allemaal aan het typen en Jacob gaat zo door met wbjn.

Woensdag 22 januari

We hebben wel goed geslapen, ik was al een uur voor de wekker aan, en was uitgerust, een goed teken en misschien raken we toch wat gewend aan de warmte en het werken maakt je ook vermoeid. Het ontbijt was heerlijk pannenkoek met verse kokos er tussen, er was ook fruit. Na een tijdje gesproken te hebben met de dame uit Australië was het bijna tijd om op onze fiets te stappen. Je merkt dat het wel warm is als je het huis uitgaat. Vanmorgen hebben wij de klas gedraaid. Alle kinderen beginnen met een gebed te zingen en het volkslied, wel netjes in de lijn. Ik had het auto mutilerend meisje voor me staan en die is ook nog eens erg wankel. Wij hebben het klasje voor onze rekening genomen, Jacob heeft het alfabet op bord geschreven met woorden er achter die ze dan overschreven. De twee die naast mij zaten bakten er weinig van de een moest constant geholpen worden die is ook bijna blind maar ze wil met de andere meisjes meedoen, logisch, ze had er wel plezier in. In India zijn geen blindenscholen, maar daar zou ze het beste kunnen wezen. Verstandelijk is zij heel goed. Het andere meisje, is een van de tweeling maar dan de wisten ze het niet. Wel leuk om te zien dat ze er plezier in hadden. Een jongen die erbij zat deed in het begin wel mee maar lijkt erg lui te zijn totdat de juffrouw er even bij kwam zitten. Jacob heeft ook nog zinnetjes gedaan zoals how old are you die ze dan moesten beantwoorden in het Engels. Ze zijn ouder dan ze lijken 25 en 21. Op het einde hebben we een memory spel gedaan wat best moeilijk voor hun was en domino met figuren. De andere dames zaten bij de individuele kinderen en liepen er soms wat mee op en neer. Het ene meisje moet je goed in de gaten houden want voordat je het weet kan ze je aan de haren trekken, gelukkig nog niet bij mij maar bij Jacob had ze gisteren bijna de bril te pakken. Het was lunchtijd voor ze, wij zijn toen ook maar gaan. De lunch smaakt goed maar regelmatig zijn het liflafjes van de vorige maaltijd. Nu was er een gestoomde cake rol die je bij het prutje kon eten. De groenten vond ik beter de rol was droog. Ik zag vanmorgen dat ze de chapati niet zelf klaar maakt maar voorverpakt koopt, jammer. Nog even languit en hup weer terug. De kinderen zaten weer voor de tv totdat de elektriciteit uitviel. De puzzels kwamen tevoorschijn en dat ging aardig goed de juffrouw weet het niveau natuurlijk ook beter. De jongens worden als eerste opgehaald en veel vroeger dan de meisjes, ze gaan allemaal met de tuk tuk. Toen wij terug fietsten was het vergeleken met gisteren veel rustiger wat ik ook prettiger vond. Het was weer erg warm. Jacob had er op de school ook last van, de juffrouw attendeerde mij erop dat hij zat te slapen. Een meisje dat naast mij zat moest er ook erg om lachen en ik had haar zo ver gekregen dat ze hem even wakker zou schudden maar hij werd al uit zichzelf wakker, jammer. In het huis aangekomen even wat voorbereidingen getroffen voor het werk van morgen. Letters opschrijven en daarnaast letters met stippen zodat ze het konden overtrekken, misschien dat ze dat wel kunnen. Aan Brie hebben we gevraagd of er ergens A4 papier was en ze liet ons nog een kast zien met meer spullen voor deze kinderen, er is toch wel meer dus. Zij weet veel meer van de projecten. Ik dacht even een lekkere douche, kleding wassen en zo maar de douche was nu warm. Nou ik heb toch liever koud water ik ben er nu aangewend en je koelt wel even lekker af! Na het avond eten zijn we nog even naar Wanderbug gegaan om de weekenden te betalen en de trein tickets op te halen. We worden steeds van deur tot deur gebracht. Goed geregeld, maar het kost ook wel wat voor Indiase maatstaven. Het valt ons op dat het hier wel duurder is geworden, echt weer Nederlands. De pinautomaat geeft maar 10.000 roepie per keer want anders is de automaat zo leeg wat we wel vaker meegemaakt hebben. Na effe een bakkie weer terug gelopen. In het begin hadden we er niet zoveel zin in. In het huis alles even bijgewerkt en Jacob heeft het verslag verder gemaakt van wbjn.

Donderdag 23 januari

We zitten nu boven in een soort huiskamer en het is rond 20.30. Ik wel zeggen dat ik in de avond niet echt veel puf heb om aan het dagboek te werken maar het is niet anders. Het komt gewoon doordat het in de avond nog steeds erg heet is, nergens heb je even de verkoeling. Vannacht goed geslapen en vooral tegen de ochtend koelt het af en dan willen we wel even naast elkaar liggen. Het begin is gewoon erg ver van elkaar af en overdag doen we wel even de pinken tegen elkaar, dat is genoeg. Met het ontbijt een boterham met ei gehad en voldoende fruit voor iedereen was er wel genoeg. Op het werk aangekomen konden we gelijk in de rij gaan staan om te zingen. Onderweg zie je wel wat zaken zoals een vuilnis stort plaats, meer geiten, kinderen die ook naar school gaan. Je ziet de kinderen vaak in een tuktuk naar school gaan of ouders komen ze op de brommer ophalen of wegbrengen. Het krioelt dan ook voor een school en het is een tijd dat ik eigenlijk liever niet op de fiets ben. Er waren nu maar 11 kinderen. Een van de tweeling, de beste, is thuis omdat ze koorts heeft. Volgens ons worden ze kinderen hier ook sneller thuis gehouden. Bij ons wordt er vrij snel een melding van gemaakt. Wat leuk is trouwens is dat de beter kinderen een lint om hun nek hebben met daaraan een kaartje met naam en foto en er staat vermeld dat ze student zijn. Ik kan me voorstellen dat de kinderen het tegenover normale kinderen kunnen laten zien. Op de achterkant staat hun adres, telefoonnummer, e-mail, zelfs hun bloedgroep en nog wat zaken. Het erg goed, de meesten hebben trouwens ook een schooluniform aan. Jacob heeft bij het lagere niveau gezeten en heeft wat met de kinderen gedaan. Later zag ik hem ook nog met een bal spelen. De andere kinderen zaten bij mij met de onderwijzeres. Ze maakt eerst een gewoon praatje met de kinderen. Ze laat ze ook de dag datum en maand nazeggen en schrijft het op bord, er wordt ook altijd even een presentielijst gemaakt en de kinderen staan dan op als ze er zijn en aan de andere kant geeft een vrouw aan of ze er zijn. Ze ging de cijfers 1 t/m 10 opschrijven op bord en de kinderen moesten proberen bij ieder getal het op te noemen, dat ging vrij aardig. Daarna moesten ze een voor een naar voren komen en het aanwijzen en opzeggen. Een paar kunnen het wel. Ze mochten het toen gaan overschrijven. Ik heb de les even overgenomen en de Engelse benaming er achter geschreven met hun hulp dat viel me niet tegen. (verdomme wat is het toch warm en heb geen puf) Individueel bij het bord laten komen en het viel me echt niet tegen van een paar, ze waren apetrots. Dit hebben ze ook weer overgeschreven en toen was het tijd voor een sterretje als beloning. Bij twee die een leitje hadden heb ik het op de hand gedrukt. Beloning is natuurlijk heel belangrijk en ze vinden het erg leuk. Ik heb toen individueel met twee meisjes geprobeerd om op te tellen dit was wel erg moeilijk. Het slechtziende meisje heb ik nog geprobeerd of ze een letter over kon schrijven met die stippen maar de stippen zag ze zelfs niet. Ik heb nog domino gespeeld met cijfers maar dat is echt te moeilijk dat zagen ze ook niet. Samen met Jacob nog memory gespeeld en dat vinden ze wel leuk. Het was alweer bijna tijd om op te stappen. Effe de lunch gebruiken effe plat en weer terug. Oh ja ik ben nog iets vergeten, onze hond had de schoen van Jacob te pakken gehad en het touwtje doorgebeten en een soort spanner eraf gebeten, lekker dan! Ridhi was buiten met nog iemand een pingpong tafel aan het opzetten, het enige dat nu nog ontbreekt zijn de bats en bal. Zij zag een competitie wel zitten. Ze gaf ook aan dat ze volgende week wel met ons naar andere projecten wilde kijken en misschien voor de middag ook wat anders voor ons bijv. schilderen of zo we zien het wel. We waren iets later aangekomen en de kinderen begroeten ons allemaal met namaste. Ik de middag hebben we een puzzel gemaakt, kaartjes die steeds bestaan uit twee gedeelten die ze bij elkaar moeten leggen ook dit vonden ze wel leuk. Er kwamen wel steeds meer vrouwen erbij, volgens mij moeders. Vanmorgen was er ook een oude dame die met een kleine zak kwam en goed gevulde weer weg ging. Niet veel later werden we mee naar buiten genomen en aan de zijkant hebben ze sinds 14 dagen een moestuin. Een man plantte daar kleine kweekjes en hier gaat het wel vrij snel. Hert is helemaal biologisch en de kinderen mochten er ieder een planten. Ze hadden bloemkool, gember, boontjes en nog meer spullen. Voor ons was het tijd om naar huis te gaan want we hadden huisoverleg met alle stafleden erbij. Er werden wat huishoudelijke mededelingen verteld en dat het afval beter gescheiden moet worden (ach op de vuilnisbelt is het allemaal een pot nat maar ja we zullen opletten en hun gaan meer afvalemmers aanschaffen. Het rare was wel dat tampons bij het oud papier konden. Er vertrekken 2 meisjes en er komen dit weekend 7 nieuwe bij, het wordt echt vol en het zal moeilijk worden aan tafel. Er stond gebakken banaan op tafel klaar voor ons en kregen chai die erg lekker was. Omdat er twee weggingen was er ook nog taart, Jacob heeft een klein stukje genomen en hij was mierzoet. Nog heel even gelegen en onder de douche en gaan eten dat wel smaakte. Oh ja we moeten in de avond onze tussendeuren allemaal op slot doen voor de veiligheid, de poort kan niet op slot. Daarvoor hangt een cijfercode met sleutel erin zodat je hem kan openen. Nog even een rondje gelopen en sigaretten gehaald die hier best duur zijn en amper ergens te koop zijn .Je ziet hier ook geen Indiërs roken. Telkens schiet me iets binnen van vandaag. Vanmiddag op de terugweg reed er een kleine bus weg maar wat bleek er lag een geit onder die vast zat en flink krijste. In een mum van tijd kwamen er mannen te voor schijn die het busje iets omhoog tilden zodat de geit eronder vandaan kon komen, het ging allemaal heel erg snel. In huis blijft het warm net even op het balkon gestaan om te roken en daar is het ietsjes beter. Door de warmte vallen mijn ogen bijna dicht het zal ook niet lang meer duren voordat ik in bed lig.

Vrijdag 24 januari

Echt goed geslapen en we werden door de wekker wakker. Koffie, peuk, douchen en eten. We waren nu ruim op tijd bij het schooltje maar er waren nog niet zoveel kinderen ook de onderwijzeres was er nog niet. Die kwamen pas na 10 uur, ik had het nog wel aan een vrouw gevraagd maar ze zei dat ze nog wel kwamen. Er waren maar 8 kinderen en het gebed en het volkslied werd ook overgeslagen. The Friday morning blues zullen we maar zeggen. Ze vertelde ook dat wel vaker op de vrijdag kinderen al thuis gehouden worden. 1 Moeder van een jongen kwam nog langs en dan praten ze wat over hoe hij thuis praat over de school. Volgens mij ving ik op dat hoever hij nu met tellen was. De dames zaten steeds lekker te kletsen en op een gegeven moment kwamen de puzzels tevoorschijn. Na 1 keer puzzelen heb ik de kinderen een tekening uit laten zoeken die ze dan konden kleuren, dat vonden ze erg leuk. 3 ervan kunnen het wel goed. Het slechtziende meisje heb ik er ook 1 gegeven eens kijken hoe dat gaat. Toen 1 meisje naast haar klaar was met kleuren ging zij verder met haar tekening en ze kropen steeds dichter bij elkaar. Een tussendoor lekker kletsen. Bepaalde kinderen vragen aan elkaar welke kleur te moesten gebruiken of vroegen naar een bepaalde kleur. Jacob zat aan de andere kant met 2 kinderen. Op het einde haalden de lerares wat bankbiljetten tevoorschijn (oude die niet meer gebruikt worden) zodat de kinderen de cijfers moesten opnoemen. De nieuwere liet ze ook even zien, vandaag de dag hebben ze nog maar weinig briefjes, 2000, 500, 200,100, 50, 20 en 10. Het is er dus wel makkelijker op geworden moet ik zeggen. De vrouwen waren heel erg benieuwd naar mijn haren hoe dat nu precies zat en zoals een Indiër is zal hij altijd zeggen dat het mooi is. 1 was benieuwd of ik wat foto’s bij me had dus wat laten zien, ze zijn heel nieuwgierig en wilde alle foto’s wel zien, geen probleem er staan geen rare dingen tussen. Vrij op het einde kwam ze met allerlei dingen aan zoals rokken, broeken, lopertje, eigen gemaakte zeep en zelfs wat groenten of we die niet wilde kopen, waar dat nu in een keer vandaan komt ik weet het niet maar nu gaan we daar nog niet op in. Tussen de middag hebben we Dosa gegeten nou dat is echt geen Dosa te noemen er zaten wel aardappels tussen. 1 Van de meisjes vroegen hoe wij het eten vonden en het was wel oké maar we vinden de knapperige wel lekkerder. Ze noemde nu een andere naam en dat is hier wel te krijgen. Vanmiddag hebben we zeer rustig aangedaan. Jacob heeft een verslag geplaatst ik even gelezen op bed en wat was gedaan en spullen gepakt voor het weekend. We gaan het weekend naar Munar even wat afkoelen want het is daar minder warm. Het is wel vroeg op staan om 6 uur worden we opgehaald!!

Zaterdag 25 en zondag 26 januari

Het opstaan ging best goed eerst even bakkie en een peuk het was nog lekker koel buiten, tenminste vergeleken met overdag. Onze chauffeur was er al op tijd en op naar Munnar. Het eerste gedeelte moet je Kochi uit zien te komen en het is best een grote plaats. Er zou nog een groep zijn maar die hebben we nog niet gezien. Op een gegeven moment was het tijd voor ontbijt en daar kwam de andere chauffeur gelijk op ons af en hij wist onze namen al. We konden kiezen wat we wilden voor ontbijt en ja hoor en stond Dosa op dus die maar gekozen en die was zo zoals hij hoorde dat was echt heerlijk en het beste ontbijt dat we tot nu toe gehad hebben. Nog snel een peuk en verder maar weer. De chauffeur vertelde dat we allerlei dingen zouden gaan bezichtigen en we zien wel hoe het gaat. We hebben veel dingen gezien en nu even terug halen. We gingen wel steeds verder de bergen in dus veel bochtenwerk ik was maar niet achter de chauffeur gaan zitten zodat ik goed voor mij uit kon kijken. De airco hebben we maar een standje lager gezet. Hij zei nog tegen ons dat we in de auto wel mochten roken, nou nee. Maar later zag ik dat hij zelf ook rookte! We zijn langs een soort bezigheidscentrum geweest dat opgezet is door TATA. Hier werken ook gehandicapten die zaken maken als tassen van verschillende soorten papier ze hadden ook een opdracht gehad van Starbucks. Het papier maken ze ook allemaal zelf, van olifantenpoep natuurlijk, gras en nog meer planten. Alles is op natuurlijke basis. Het gebeurd veelal allemaal machinaal niet zoals wij toen gemaakt hebben in het olifantenkamp in Thailand. Verder was een gedeelte waar ze van katoen allerlei stoffen en sjaals maken en ze werken dan ook met blok printen om er een patroon op te maken. Andere waren de stoffen aan het verven ook met alleen natuurlijke materialen. Erg goed natuurlijk maar ik vond het er best stinken. Het was erg leuk om te zien, nog even in het winkeltje gekeken. Daarna naar een thee museum geweest waar we eerst het ontstaan van dit gebied te zien kregen. Natuurlijk door de Engelsen en die hebben het ook allemaal in kaart gebracht, dat is begonnen zo rond de 17de eeuw. Ik weet niet meer welk jaar maar toen is de hele boel hier overstroomt. Ze hebben toen een dam gebouwd waar men mee begonnen is in 1953 waarna alles weer opgebouwd kon worden. In het begin van de 19de eeuw waren hier ook crèches zodat de moeders in de theeplantages konden gaan werken. Het is echt vrouwen werk doordat ze fijnere handen hebben. Het hele gebeuren van thee maken gebeurd ook machinaal en dat proces werd duidelijk aan ons uitgelegd. Het was niet in werking op dit moment want de theebladeren die er lagen waren zeer uitgedroogd. Je hebt verschillende theesoorten die ze hier maken; groene thee echte zwarte thee die men hier erg graag drinkt. Er was een winkel aan verbonden waar je dus allerlei soorten thee kon kopen. Buiten aangekomen wilde de chauffeur een foto van ons maken tussen de thee struiken nou omdat hij het wil! Het plaatsje Munar zelf is heel erg druk en er komen veel Indiërs hier om de stad even een dag te ontvluchten. Ze staan echt overal langs de kant en hebben hun eigen eten bij zich die ze bij de bus lekker nuttigen. We zijn bij de dam gaan kijken en nog een stuk verderop waar allemaal kraampjes stonden en op een plek waar een echo was. Niet de echo die wij kennen maar de Indiërs vinden het leuk. Langzaam weer omlaag gelopen waar de auto’s stonden. Nu op naar de homestay. De chauffeur wilde ons eerst nog wel naar een Karateka show. Maar deze hebben we ooit al eens gezien dus bedankt. We gaan wel naar die andere show die gepland stond. De homestay daar hadden wij meer van verwacht en ook volgens internet. We vonden het een beetje vergane glorie. Het bed zag er goed uit en we hadden een balkonnetje en boven was ook nog een dakterras. We hebben nog om een laken gevraagd want alleen onder de deken dat is niet zo fris. Om 18 uur zouden we naar een show gaan en die was wel erg leuk. Meer iets van turnen maar er zat ook een heel verhaal aan vast, soms ving ik iets op over vrouwen. Vroeger kon ik bepaalde dingen die ze deden ook wel maar zo lenig ben ik helaas niet meer. Wij hebben de wandeling vanmorgen overgeslagen want dan moesten we weer om 6 uur gaan lopen nou even lekker uitslapen is ook niets mis mee de komende week moeten we er ook weer op tijd uit. Wij hebben heerlijk ontbeten we konden kiezen uit Indiaas of toast en vers fruit nou die ananas was echt vers en daar heb ik er ook genoeg van op. We zijn om 10 uur vertrokken en zouden onderweg nog stoppen bij een kruiden tuin. We hebben daar een rondleiding gehad, er waren niet zoveel kruiden de oogst tijd komt pas in maart. Ze gebruiken hier deze kruiden allemaal voor de Ayurveda. Als je alles mag geloven dan zijn alle Indiërs kerngezond en zal men op latere leeftijd ook weinig last hebben van dementie want zij geven hun kinderen van jongs af aan al een middel om dat te voorkomen. Je kunt het ook gaan gebruiken als je 40 bent als je dingen gaat vergeten maar het helpt dan niet zo goed want als iets kapot is wordt het niet meer hersteld. Wij hebben in de winkel iets gekocht tegen rimpels we gaan het beide wel gebruiken en zullen over een paar maanden wel zien. Baat het niet dan schaad het niet. Je hebt hier ook ziekenhuizen die helemaal op de Ayurveda manier werken. De lunch die was op de zelfde plek als waar wij ons ontbijt hadden gehad. We kregen het geserveerd op een bananenblad met allerlei lekkere dingen en rijst. Nou het smaakte ons erg goed en Jacob liet zich nog een keer extra opscheppen. We zouden nog langs een museum gaan voor volkenkunde in Kochi maar we hadden er geen zin meer in. Het was een heerlijk weekend en vooral het even weg zijn is heerlijk en we hebben echt genoten van het eten. Het eten hier is wel goed maar wij vinden dat het beter kan, je ziet ook vaak als er iets over is je het in de avond of volgende morgen nog een keer krijgt en de kokkin maakt haar chapati niet zelf en dat kun je duidelijk merken ze zijn iets dikker en droger. We waren rond 16 uur terug en hebben een aantal nieuwe vrijwilligers ontmoet. Twee vrouwen uit de UK een Indiase moeder met haar dochter deze laatste woont in Amerika. We zullen nog wel meer gaan zien. Vanmiddag nog even thee gaan drinken in de theepot, een oud Nederlands gebouw. Vanavond nog momo ´s gegeten en nu weer terug en morgen aan de bak voor de 2de week.