Dagboek 3
Door: Colina
09 Februari 2020 | India, Kochi
Maandag 3 februari
We waren voor de wekker aan en eens kijken welke nieuwelingen er allemaal zijn, het is niet meer bij te houden en we hebben ons ook nog niet aan iedereen voorgesteld. Het ontbijt was heerlijk kokos pannenkoek met verse kokos erin die de kokkin hier snel even raspt. Tijdens het ontbijt kennis gemaakt met Serena en Rees die ons gaan helpen bij de kinderen. Hun afkomst is van oorsprong India maar leven in Engeland. Het meisje is heel pittig en pakte het vanmorgen goed aan. Ze heeft wel wat met muziek zo wij kunnen haar goed gebruiken. Rees is een erg rustige onzekere jongen, maar beide geven ze aan dat ze er veel zin in hebben en later gaven ze aan het erg leuk te vinden. Daisy was er vanmorgen niet, jammer want zij is erg goed. Ik ben begonnen met de dagen in de week en ik hielp het dyslectische meisje weer. Ik heb Jacob er even bijgehaald want de andere tweeling was er ook weer en die had ook meer hulp nodig. Op een gegeven moment kwam er een wat oudere dame die hier volgens mij 1 keer per week komt en dan wat tekenles geeft met waterverf. Ze had Anla en Tahira even mee genomen naar een andere tafel. Ze is niet echt lang gebleven. Na een tijdje waren we klaar en toen wilde de kinderen wel kleuren geen probleem we hadden alles bij ons. Sjamina het bijna blinde meisje wilde het eerst niet maar later wel en het samen met haar gedaan. De kleuren binnen de lijnen samen gedaan en daarna deed ze het op een bepaalde plaats nog wat dikker. De directeur kwam nog even langs en die vroeg hoe het ging en ook met haar. Uitgelegd dat ze slecht ziend tot blind is. Hij vroeg of ze wel bij een opticien was geweest voor een bril, nee. Hij ging er mee aan de slag en misschien wordt het dan een klein beetje beter! De kinderen waren erg druk en de twee meisjes van de andere kant ook aan het werk gezet. Roti zat daarbij en leerde een meisje de kleuren benoemen, dat ging niet zo. Het was weer tijd voor de lunch en we hebben Serena en Rees even gewezen op de plek waar ze een tuk tuk kunnen nemen. Vanmorgen zijn ze door Ridhi gebracht die even een kort kijkje nam. Eenmaal terug vertelde Ridhi ons dat we morgenmiddag even mee gaan naar de school waar Max werkt. Hij heeft ook een jongen in zijn klas waar hij niets mee kan, hij geniet wel van de aandacht. Wij zullen als deskundigen wel even kijken want zo worden wij wel gezien! Er is wel een probleem zei ik want wij willen niet samen werken met Max. Ze moest er wel om lachen en Max zei die rare Nederlanders. We zijn vanmiddag op de fiets even naar het Fort gereden voor nieuwe treintickets voor zondagavond, we zouden te laat vertrekken en arriveren dan pas om 01.25 in de nacht, dat vinden wij te laat. De man vertelde dat er geen verbinding is en dat merkte we ook aan het pinnen. We waren al drie pinautomaten verder en nog steeds niet we gaan vanavond wel weer opnieuw proberen. In de avond toen we langs de pin automaat liepen was de beveilig net bezig om geld erin of uit te doen en ze vertelden dat hij het nu wel deed maar helaas. Later op de avond wel weer. We hebben even wat ballonnen en spekjes voor donderdag geregeld op de school i.v.m. mij.………….. We gaan er ook hoedjes bij regelen. Ik ben bang dat ik in de middag tijdens de vergadering ook een taart van hier krijg ze houden alles goed bij en het is hier de gewoonte dat je een taart krijg. Stilletjes hoop ik dat ze het vergeten. We kwamen er vanmiddag echter dat het internet beneden in de eetzaal sneller is. Jacob is bezig geweest met zijn verslag en ik heb met Helma ge apt. De foto´s willen niet zo lukken! De meeste vrijwilligers zijn thuis en dan gaat het erg langzaam. We hebben nog met een nieuw Engels meisje gesproken en die had toch weer wat meegemaakt. Die was met de bus en er stond op een gegeven moment een naakte man voor de bus die zich aan het masturberen was. Heel klote natuurlijk maar je moet de uitsnede van de hals niet zo diep doen, sorry dat ik het zeg. Nou ik heb in een sneltreinvaart vier dagen beschreven en Jacob zei nog als ik het moest doen ik zou alles al weer vergeten zijn.
Dinsdag 4 februari
Jacob heeft vannacht slecht geslapen ik denk dat hij teveel achter de computer heeft gezeten om de foto´s op waar ben je nu te plaatsen dat niet echt goed ging. Ik was wel uitgeslapen. Vanmorgen hadden weer Dosa zoals de kokkin hem maakt het smaakt wel. Wij weer op de fiets en de anderen in een tuk tuk maar het duurde erg lang voordat ze er waren. Ze waren in de buurt eruit gezet maar ja dan. De directeur had ze gezien en heeft ze meegenomen. Daisy was er vanmorgen weer en we waren daar blij mee zij is echt de beste. Ze liet de kinderen net zoals vorige week hun naam, adres, telefoonnummer van hun ouders op schrijven op het bord en later moesten ze het in hun schriftje schrijven. Sommige kunnen het heel goed en dat allemaal in het Malayalam. Ik kon de cijfers van het telefoonnummer wel controleren en toen kregen ze een sticker dat ze het goed gedaan hadden. Daarna ben ik begonnen met de maanden van het jaar op te schrijven en hun schreven het over. Natuurlijk kunnen sommige het wel en daarna even het liedje gezongen. Januari, februari maart april mei juni juli, ze konden snel meezingen. Je bent zo al weer een hele tijd verder en toen nam Serena het op mijn verzoek over ze had wat klei meegekregen dus iedereen kon met het beetje wat doen. Dat vonden ze heel erg leuk. 1 Van de verzorgers begon af en toe een plastic hagedis te gooien naar ons en Tahira schrok heel erg en schoot met haar stoel naar achteren. Sommige anderen idem dito. Jacob is vanmorgen met Safina het autistische meisje naar de snoezelruimte gegaan. Ze hadden het toch naar hun zin ze schaterde het uit. De ruimte was een beetje rommelig dus er moesten spullen uit maar voordat je het in de gaten had had ze al iets te pakken en stopte het in haar mond. Roti was er wel steeds bij. Ik heb Reen er even bij gehaald zodat hij ook even kon kijken wat daar was. Hij ging er ook even bij zitten en Safina is heel erg gericht op jongens en ze bleef hem constant aanstaren. Hij werd er nog meer verlegen van. Later zei ik tegen hem dat hij het ook een keer kon doen maar hij gaf aan dat hij dat niet durfde. Jacob dacht dat hij in de snoezelruimte wel even kon slapen maar met Safina er bij no way. Daisy sprak mij ook even aan m.b.t. Rees. Ze had na 2 uur ook wel door dat hij heel erg stil was en verlegen. Haar verteld dat hij in het vrijwilligershuis niet anders is. Het was haar wel opgevallen dat Serena een goede kracht was. Er kwamen vanmorgen weer een paar vrouwen even kijken eentje is er iedere week en die maakt dan tassen, volgens mij voor de verkoop. Ze had ook allemaal kartonnen platen bij zich waar dan stoffen op vast zitten, net zoals bij een zaak waar je stoffen kunt uitkiezen voor bijvoorbeeld je bank. Ze krijgt deze gratis en Serena en ik hebben een idee hoe we daar wel iets mee kunnen. Het was alweer tijd om op te stappen en eens kijken hoe ze nu met de tuk tuk terug komen. Het was goed gegaan. We hebben hun een papier gegeven waar wat meer op straat qua adres. Tijdens het eten nog met Rees en Serena gesproken hun ouders zijn van Indiase afkomst en thuis eten ze dus altijd Indiaas. Zij kon de pickles wel eten, Jacob vond ze te heet, kun je nagaan. Jacob heeft na het eten even foto´s gestuurd naar Brie die ze dan kunnen gaan gebruiken voor hun site. Ik heb nog een beetje was gedaan en we hebben even gelegen. Jacob had eerder gezegd wel even naar Jew town te willen gaan en dan alleen voor een erg goede lassi. Bij nader in zien hoefde het voor mij even niet. We dachten dat we vanmiddag naar het schooltje van Max zouden gaan maar dat is nu verschoven naar morgen. Ik had op de school een lei en krijtje meegenomen voor vanmiddag die Serena heeft gebruikt bij het gehandicapte kind op die school. Het werkte goed dus we zullen er denk een moeten aanschaffen anders is het steeds lenen van onze school. Ik heb nog een tijdje met de 2 meisjes van hier gesproken ze waren echt benieuwd hoe het er in Nederland aan toe gaat. Ze kon niet geloven dat er bij ons ook mensen op de straat leven en dat mensen bij ons naar de voedselbank kunnen voor eten. Ze geloofden hun oren niet. Ze waren ook heel benieuwd naar de belastingen bij ons en gezondheidszorg. Ze wisten niet wat ze hoorden. Mensen kunnen hier 1 keer per maand gratis naar de dokter voor een check up of andere dingen. Willen ze vaker, of als het nodig is hoeven ze maar 2 roepie te betalen ( 2 ½ cent). Het was leuk even gesproken met hun te hebben. Ze vinden het werken hier ook erg leuk ze ontmoeten zoveel internationale mensen en horen veel dingen waar ze van genieten. In de groeps-app kwam een berichtje dat Jo even met Ridhi wil praten, er is wat aan de hand op het vrouwen project daar gaan ook erg veel vrijwilligers naar toe. De drie Engelse doken in een slaapkamer van 1 van hun en de jonge meisjes stonden buiten even te praten, we zijn heel erg benieuwd maar weten niets! Oh ja gisteren ben ik nog naar een brillenwinkel geweest. Ik was vorige week een keer gedraaid tijdens het lezen in bed en draaide dus op mijn bril. Ik durf hem zelf niet te buigen en dat deden ze even in de zaak voor mij, perfect toch. We hoorden later dat er spanningen waren. De Engelse wilden dingen anders doen maar ze hadden helemaal geen idee hoe ze dat wilden gaan doen. De volgende dag zaten ze bij Ridhi op kantoor. Wij hoorden in de middag dat er vanmorgen om 10 uur een olifant voor een festival voor het huis liep. Wij waren toen al naar school. Vanavond waren er nog meer festiviteiten en we zijn met een groepje meegegaan. Er liep inderdaad een versierde olifant over straat met een groep muzikanten ervoor. Op de olifant zaten ook nog twee mensen met attributen. In de tempel waren ze bezig met alles voor te bereiden en het gangetje naar de tempel was helemaal beschilderd op de grond en er werd verlichting neergezet. In de avond zag dat er prachtig uit. We zijn terug gegaan voor de lunch en daarna weer terug. Ze waren nu op een bepaald stuk op de weg weer muziek aan het maken dit kan wel de hele avond duren. En ja hoor zie we op een gegeven moment met jongen met het down syndroom staan die volgens mij wilde oversteken. Maar zoals gewoonlijk gaat hier gewoon alles door. Op een gegeven moment keek hij mijn kant op en gebaarde ik hem of hij over wilde steken, hem dus maar even bij de hand genomen. Op een gegeven moment stonden aan de overkant een hele rij vrouwen met allemaal offers op een schaal voor zich met een kokosnoot met olie erin en een lont die aangestoken werd. Ze schoven steeds een stukje op. Op een gegeven moment zijn wij even de supermarkt ingegaan en weer rustig terug gegaan. We waren wat moe van het staan denk ik vooral ik. Er werd ook nog vuurwerk afgestoken, het bleek het einde van een drie daagse viering te zijn volgens ons voor Ganesh maar de anderen zeiden Vishnu. Ach er zijn er zoveel in India! We moesten ons nog douchen en daarna maar lekker gaan liggen. Jacob was zo weg en heeft het vuurwerk niet meer gehoord hij heeft ook nog wat in te halen.
Woensdag 5 februari
Wat had het mannetje goed geslapen, ik ben pas later in slaap gevallen. Op de fiets weer vertrokken en we werden weer hartelijk verwelkomt door de kinderen met Namaste. Ik vroeg aan Daisy of ze weer ging koken en dat klopte ook, het zelfde als vorige week. Alna mag het thuis ook al klaar maken en heeft het wel eens voor Daisy meegenomen om te proeven. Jacob dook met 2 meisjes weer de snoezelruimte in en 1 jongen riep mij steeds dat ik even moest komen kijken. Daarna heb ik aan Serena gevraagd of zij het wilde overnemen, ze had van de stoffen vierkanten rond driehoek en een balk gemaakt en ook van karton. De kinderen konden de vormen beplakken met de stof. Daarna op het bord tekenen en moesten ze vierkant erbij pakken. Ze deed het echt leuk. Rees was daar ook bij. Ik ben even bij good boy gaan zitten en later bij Safina, die alles wil pakken en ze ging ook met haar vingers tussen het raam en schoof hem dan een beetje dicht+ pijn is volgens mij lekker voor haar. Ik ben gaan zingen voor haar en daar werd ze wel rustiger van. Daisy kwam nog bij zitten en vroeg weer naar Rees zij krijgt er ook geen hoogte van en weet niet wat ze ermee aan moet. Gezegd het ook niet te weten ik denk dat hij nog erg jong is en misschien dat het eind van de week beter gaat worden we zullen zien. Daisy werkt hier nu al 18 jaar vanaf het begin. De kinderen kunnen vanaf 6 jaar hier komen en ze heeft de meeste dus van kleins af aan in de klas. Op het einde werd er muziek aan gezet en Machmudie, blijkt niet zijn echte naam te zijn maar deze is van een beroemde filmacteur die hij kopieert. Op een gegeven moment zaten alle kinderen aan deze kant en een voor een waren ze bij het dansen. De tweeling is niet zo van het dansen maar die zingen graag wat ze op het einde allemaal deden. We moesten naar onze lunch want we hebben maar even tijd en moeten weer verder naar de school waar Max werkt. We dachten dat het op loopafstand was maar we gingen met een tuk tuk. Wij vonden dat Max de kinderen goed onder zijn hoede had en de kinderen wilden heel graag leren en het niveau is ook goed. 1 Jongen waar Serena sinds gisteren mee werkt daar ben ik bij gaan zitten. Achteraf hoorden wij dat hij hier niet vandaan komt en ook geen Malayalam spreekt en hindi weten ze niet. Hij zou meer Engels praten maar dat is amper te merken. Ik heb voorgedaan dat we het ABC gaan kopiëren met hem en daaronder de stippen zetten. Dat lukte wel en de letters gaven we ook een voorbeeld. We zijn tot Z doorgegaan en iedere keer als we de letters weer afgingen wist hij de benaming. Hoe het nou precies met die jongen zit weet ik niet. Serena was blij met de tips die ik gaf. Wat trouwens heel leuk was toen we in de klas kwamen herkenden sommige kinderen ons ze hebben ons een paar keer zien fiets. We hebben de jongen steeds beloond. Max blijkt thuis ook een leraar te zijn, hij is met zijn laatste jaar bezig, dat kun je wel zien. We hebben geen Indiase leraar gezien. Terug in het huis even gevraagd naar chai wat de meisjes even gemaakt hebben. Ik weet nu precies hoe het moet. Je hebt losse thee, melk, wat water, kardemom waar je dan alleen de inhoudt gebruikt, stukje kaneel, peper en suiker. Op het einde gooi je melk door een zeef en giet hem een paar keer over. Misschien iets om voor Jaco te maken? Het Colombiaans meisje kwam nog om advies vragen ze heeft ook een jongen in de klas zitten die autistisch is en wat ze daar mee kon doen, hij kon wel perfect kleuren. Haar verteld dat ze een A maakt om te kleuren en een appel erbij dat ging ze uitproberen we horen wel hoe het gegaan is. Shit de meiden hier vroegen of er iets speciaals is met mij, ze wisten het al!!! Wat we begrepen zullen we wel iets voor hun gaan kopen, ik snap het niet, morgen met de vergadering zal ik in het middelpunt staan!
Donderdag 6 februari
Ik kan er hier echt niet om heen de vrouwen weten het allemaal dat ik jarig ben, ik werd door eentje die binnen kwam bij de poort gelijk omhelst, kussen doen ze niet. Toen we naar beneden kwamen voor het ontbijt kwam Max snel aangerend en omhelsde mij want hij weet dat ik er niets aan doe. Er zaten al een paar vrouwen aan tafel en ze begonnen gelijk te zingen dus wat er al zat feliciteerde mij gelijk. We hebben trouwens beide niet goed geslapen, maar hebben vannacht de regen niet gehoord. Toen wij nog buiten zaten was het bewolkt en lekker koel. De voorkant van het huis is gewoon warmer. We wilden op de fiets stappen en de vrouwen stonden mij buiten op te wachten met een bloemetje en natuurlijk een omhelzing en foto. We zijn eerst naar een bakker gereden en hebben een taart opgehaald en 20 mutsen voor op het project, ze weten daar van niets. Normaal krijg je als jarige de taart. Jacob wilde hem in de koeling zetten maar die moest nog eerst aangezet worden. De verzorger had gelijk door dat er 1 van ons jarig was en het werd gelijk aan Daisy verteld toen ze binnen kwam. He je hebt er helemaal niets van gezegd. Na het gebed werden de kinderen ingelicht en ze hebben allemaal voor mij gezongen en ik moest achter de desk gaan zitten. De taart werd voor mij neergezet en ik moest hem aansnijden iets daarvoor hebben we bij iedereen en hoedje opgezet wat natuurlijk als erg leuk werd ervaren. Nu maar uitdelen de kinderen als laatste zoals het hoorde maar voor mij mocht het wel andersom. Daisy kwam naar mij toe en gaf zoals het hoorde een hap van de taart. Jacob heeft ook nog voor mij gezongen omdat dit moest en hij bleef maar doorzingen er kwam geen einde aan. Daarna zijn we allemaal spelletjes zoals stoelendans, ballonnen kapot trappen bal overgooien en als je hem in de hand hebt en het stopt dan ben je af. Na de lunch even gaan liggen en we waren heel snel weg. Tijdens de wekelijkse bijeenkomst hadden de stafleden voor taart gezorgd. Dat is gebruikelijk in India. De jarige snijdt de taart aan en verdeeld de stukjes. Anders dan in Nederland geeft de jarige een kleine attentie aan de aanwezigen. De dames maakten daar gisteren al wat toespelingen over maar toevallig wisten we het ook. Dus Colina had voor de Indiase dames een gezichtsscrub gekocht. Ze waren blij verrast. Dat hadden ze niet verwacht en hier nog nooit gehad. We hebben aan Asha gevraagd of zij hier in de buurt misschien een winkel weet waar je luidsprekers kunt kopen. Op school hebben ze een nieuwe computer maar de boxen zijn oud en doen het dus niet. Jammer want de kinderen vinden muziek zo fantastisch. Volgende week gaan we met Gifty naar broadway markt waar ook veel zaken zitten die kinderspulletjes verkopen en daar zit ook ergens iets voor boxen. Laten we het hopen dat dat gaat lukken. Vanavond zijn we met z´n tweetjes uit gaan eten zoals we altijd doen. En het was me toch lekker een tali, het koste wel een vermogen. We hebben voor het eten nog gedoucht maar we zouden het goed nog een keer kunnen doen. Wat vandaag opvallend is dat er de hele dag steeds een helikopter over vliegt er zit hier ook een marine basis, die blijken het mooiste strand ingepikt te hebben in Kochi, ik hoor hem nu ook weer.
Vrijdag 7 februari
Vanmorgen onze laatste werkdag voor het weekend en nu ik begin met schrijven is het al maandagmiddag middag. We hebben vanmorgen met Daisy gesproken of hun iets of iemand weten die nieuwe boxen kan regelen voor op het schooltje want we merken wel dat het niet goed werkt. De computer is nieuw maar de boxen zijn oud. Daisy belde voor ons een manager die het wel kon regelen voor ons en dat zou er dan op woensdag zijn. Nou rond 12 uur was er al iemand met een nieuwe box en de muziek kon aan het was natuurlijk een groot feest voor de kinderen ze gingen allemaal dansen en ze waren zo gelukkig. We werden er zelf ook nog moe van! Wij zijn op tijd naar huis gegaan omdat om 15 uur een taxi zou komen die ons naar het treinstation zou brengen maar Rees en Serena moesten ook weg want het was allang tijd voor de lunch. Wij hebben ons nog even snel gedoucht en toen maar wachten en alles wat er kwam was een taxi. Brie nog geprobeerd te bellen maar die nam niet op, dan maar een tuk tuk. Het was weer een wat oudere man die zeer zorgvuldig reed en niet te snel hij kon volgens ons ook niet sneller. We zijn al meer bekend op het station dus deze keer kwam het allemaal goed. Wat we niet wisten is dat we in het airco gedeelte zaten en daar was ik niet zo blij mee want normaal gesproken is dat altijd verdomde koud. Een extra t shirt aan getrokken en toen viel het wel mee. Het was wel een feest om daarin in te zitten want de conducteur had zijn handen vol aan het verwijderen van mensen die maar al te graag in deze coupe zitten als hij even weg was kwamen ze weer terug en volgens mij blijft hij op en neer lopen tussen deze 2 coupes. Uiteindelijk konden sommige mensen nog extra geld bij betalen om er te mogen zitten. De conducteur weet precies of er nog stoelen open blijven. Wij tellen altijd de stations zodat we weten waar we eruit moeten. Deze keer hebben we er 1 gemist Jacob denkt dat de trein deze wel kan overslaan als ze weten dat er niemand meer in of uit moet dat scheelde weer een stuk rustiger aan rijden. Aangekomen een tuk tuk genomen naar het Marine palace hotel we hadden dat vorige week geregeld. Onze chauffeur was een racemonster die met een andere tuk tuk aan het racen was ik vond dat niet zo prettig. Het laatste stukje konden we omlaag lopen. Ze brachten ons naar een prachtige kamer en jeetje wat een groot bed dat hebben we onze hele leven nog nooit meegemaakt volgens mij bijna 2.50 meter breed en 2.40 lang, we moesten elkaar gewoon zoeken. Er was een keuken bij en in een andere ruimte was de wastafel en wc en daarachter de douche buiten. Dat was erg luxe maar in de ochtend en avond was het zeer lekker om zo te douchen in de ochtend zon. We hebben twee ventilatoren is ook wel nodig met zo ´n groot bed en we zijn het ook gewend we gaan straks onze helikopter nog missen. We waren moe van de school en in de trein zitten dus waren ook snel vertrokken.
Zaterdag en Zondag 8 en 9 februari
Wat hebben we heerlijk geslapen, uitslapen zit er niet echt bij we zijn iedere ochtend om 7 uur wakker dus ook in het weekend en op de veranda ons bakkie genomen. Gelukkig geen moskee in de buurt! We hebben vandaag een hele tijd met de eigenaar gesproken, het wordt allemaal gerund door de familie. Hij is sinds 1,5 jaar getrouwd, volgens mij is hij niet zo jong meer, en heeft nu een dochter van 9 maanden. Het huwelijk is gearrangeerd en dat vindt hij niet zo erg. Zijn vrouw woont ca 1 uur met de trein hiervandaan. Zij is erg gehecht aan haar familie. Hoezo haar familie het is toch normaal dat je bij je schoonfamilie woont. Zij is daar niet gelukkig en wilde bij haar eigen ouders blijven en dat vond hij prima haar familie is erg conservatief. Hij ziet zijn vrouw en kind in het hoogseizoen niet dat duurt 3 maanden en hij moet het hier goed in de gaten houden. Ze bestaan nu 30 jaar we hebben het nooit gezien 20 jaar geleden. Het is oud maar zeer goed bij gehouden. De vrouwen die hier werken zijn ook super vriendelijk. Hier is het verboden om alcohol te schenken maar het is India. Er wordt gewoon niet naar deze wet geluisterd. Net zoals alle andere hij vertelde dat ca 30 procent van de regels hier nageleefd worden. Ze kopen de alcohol hier een stuk verder op bij een groot hotel en kopen de politie gewoon om en die willen wel extra geld hebben. In het weekend schieten je altijd wat meer dingen in die je al gehoord had. Daisy vroeg aan mij welke katholiek ik ben+ wat blijkt ze hebben hier heel veel stromingen binnen het katholicisme. Verder vertelden de meisjes in het huis dat ze weinig vrij zijn. Maar een staking kan hier zo uitgeroepen worden vaak de avond ervoor je bent dan vrij van s ´morgens 6 tot 6 in de avond. In de trein zijn de regels ook strenger geworden je mag bijvoorbeeld niet meer je eigen kookstelletjes meenemen en je maaltijd bereiden. De vrijwilligers die in het ziekenhuis werken mogen alleen maar observeren en meer niet. 1 Meisje is al overgestapt naar de projecten wat ze actiever vindt. In de avond hebben we bij een hippe tent gegeten waar volop drank wordt geserveerd dat werd ook steeds aan ons gevraagd maar wij hoeven dat niet. Zweedse vrouwen die naast ons zaten namen het er behoorlijk van! Het eten was lekker maar toch niet zo goed want we hadden wel last van onze maag later en de volgende dag bleef dat nog doorgaan. Gelukkig dat we geen vlees of vis eten want dan ben je verder van huis wij voelen alleen onze maag een beetje. Er hing wel een bord hier geen wifi praat gewoon met elkaar!!! We hebben in ieder geval een leuk tentje gevonden om te ontbijten Jacob heeft weer zijn omelet gehad en ik Dosa en een gewone omelet maar wel met bruin brood. Ik mis nog helemaal niets alleen had ik gister in eens trek in een soft ijsje en Jacob vandaag een kibbeling. Zondag moesten we om 12 uur uit onze kamer zijn. We konden nog wel douchen en zo en mochten de strand lakens gewoon gebruiken. We hebben nog even bij de tempel gekeken maar daar was niets te doen, ik denk dat we te laat waren. We hebben even op het strand gelegen maar ook daar te warm hebben ons toen teruggetrokken in de tuin van het hotel waar lekkere bedden in de tuin staan dus lekker lezen. Om 18 uur vertrok onze trein en ik wilde wel even een chai op het station maar ik zag niet maar verderop was toch een stalletje open en we kregen de chai in een glas die je dan maar even moet terug brengen. De treinreis duurde wat langer hij had behoorlijk vertraging. Buiten het station een pre paid taxi geregeld en op naar huis. De andere kwamen tegelijk met ons aan. Max had in de trein nog even gesproken met Jacob bij de deur. Ze zijn nog naar een ander strandje geweest in Varkala want de dames voelden zich toch niet zo prettig op het strand daar. Ik had dat ze ook verteld het is een mix van wat toeristen en veel Hindi mensen die veel gluren. Max is in totaal hier 2 maanden hij moet nog drie weken maar vind het goed hij is nog niet klaar op zijn school. Het huis heeft hij wel gezien steeds weer nieuwe mensen die komen en gaan. Ook hij vindt het eten nu weer slechter en zijn mensen uit Brazilië die geklaagd hebben over het hete eten. Jeetje je weet toch waar je naar toe gaat, zo ook Sara onze vreemdeling die alleen maar spullen aanschaft op Amazon en hier laat afleveren. Ze zit ook constant achter de computer of telefoon.
We waren voor de wekker aan en eens kijken welke nieuwelingen er allemaal zijn, het is niet meer bij te houden en we hebben ons ook nog niet aan iedereen voorgesteld. Het ontbijt was heerlijk kokos pannenkoek met verse kokos erin die de kokkin hier snel even raspt. Tijdens het ontbijt kennis gemaakt met Serena en Rees die ons gaan helpen bij de kinderen. Hun afkomst is van oorsprong India maar leven in Engeland. Het meisje is heel pittig en pakte het vanmorgen goed aan. Ze heeft wel wat met muziek zo wij kunnen haar goed gebruiken. Rees is een erg rustige onzekere jongen, maar beide geven ze aan dat ze er veel zin in hebben en later gaven ze aan het erg leuk te vinden. Daisy was er vanmorgen niet, jammer want zij is erg goed. Ik ben begonnen met de dagen in de week en ik hielp het dyslectische meisje weer. Ik heb Jacob er even bijgehaald want de andere tweeling was er ook weer en die had ook meer hulp nodig. Op een gegeven moment kwam er een wat oudere dame die hier volgens mij 1 keer per week komt en dan wat tekenles geeft met waterverf. Ze had Anla en Tahira even mee genomen naar een andere tafel. Ze is niet echt lang gebleven. Na een tijdje waren we klaar en toen wilde de kinderen wel kleuren geen probleem we hadden alles bij ons. Sjamina het bijna blinde meisje wilde het eerst niet maar later wel en het samen met haar gedaan. De kleuren binnen de lijnen samen gedaan en daarna deed ze het op een bepaalde plaats nog wat dikker. De directeur kwam nog even langs en die vroeg hoe het ging en ook met haar. Uitgelegd dat ze slecht ziend tot blind is. Hij vroeg of ze wel bij een opticien was geweest voor een bril, nee. Hij ging er mee aan de slag en misschien wordt het dan een klein beetje beter! De kinderen waren erg druk en de twee meisjes van de andere kant ook aan het werk gezet. Roti zat daarbij en leerde een meisje de kleuren benoemen, dat ging niet zo. Het was weer tijd voor de lunch en we hebben Serena en Rees even gewezen op de plek waar ze een tuk tuk kunnen nemen. Vanmorgen zijn ze door Ridhi gebracht die even een kort kijkje nam. Eenmaal terug vertelde Ridhi ons dat we morgenmiddag even mee gaan naar de school waar Max werkt. Hij heeft ook een jongen in zijn klas waar hij niets mee kan, hij geniet wel van de aandacht. Wij zullen als deskundigen wel even kijken want zo worden wij wel gezien! Er is wel een probleem zei ik want wij willen niet samen werken met Max. Ze moest er wel om lachen en Max zei die rare Nederlanders. We zijn vanmiddag op de fiets even naar het Fort gereden voor nieuwe treintickets voor zondagavond, we zouden te laat vertrekken en arriveren dan pas om 01.25 in de nacht, dat vinden wij te laat. De man vertelde dat er geen verbinding is en dat merkte we ook aan het pinnen. We waren al drie pinautomaten verder en nog steeds niet we gaan vanavond wel weer opnieuw proberen. In de avond toen we langs de pin automaat liepen was de beveilig net bezig om geld erin of uit te doen en ze vertelden dat hij het nu wel deed maar helaas. Later op de avond wel weer. We hebben even wat ballonnen en spekjes voor donderdag geregeld op de school i.v.m. mij.………….. We gaan er ook hoedjes bij regelen. Ik ben bang dat ik in de middag tijdens de vergadering ook een taart van hier krijg ze houden alles goed bij en het is hier de gewoonte dat je een taart krijg. Stilletjes hoop ik dat ze het vergeten. We kwamen er vanmiddag echter dat het internet beneden in de eetzaal sneller is. Jacob is bezig geweest met zijn verslag en ik heb met Helma ge apt. De foto´s willen niet zo lukken! De meeste vrijwilligers zijn thuis en dan gaat het erg langzaam. We hebben nog met een nieuw Engels meisje gesproken en die had toch weer wat meegemaakt. Die was met de bus en er stond op een gegeven moment een naakte man voor de bus die zich aan het masturberen was. Heel klote natuurlijk maar je moet de uitsnede van de hals niet zo diep doen, sorry dat ik het zeg. Nou ik heb in een sneltreinvaart vier dagen beschreven en Jacob zei nog als ik het moest doen ik zou alles al weer vergeten zijn.
Dinsdag 4 februari
Jacob heeft vannacht slecht geslapen ik denk dat hij teveel achter de computer heeft gezeten om de foto´s op waar ben je nu te plaatsen dat niet echt goed ging. Ik was wel uitgeslapen. Vanmorgen hadden weer Dosa zoals de kokkin hem maakt het smaakt wel. Wij weer op de fiets en de anderen in een tuk tuk maar het duurde erg lang voordat ze er waren. Ze waren in de buurt eruit gezet maar ja dan. De directeur had ze gezien en heeft ze meegenomen. Daisy was er vanmorgen weer en we waren daar blij mee zij is echt de beste. Ze liet de kinderen net zoals vorige week hun naam, adres, telefoonnummer van hun ouders op schrijven op het bord en later moesten ze het in hun schriftje schrijven. Sommige kunnen het heel goed en dat allemaal in het Malayalam. Ik kon de cijfers van het telefoonnummer wel controleren en toen kregen ze een sticker dat ze het goed gedaan hadden. Daarna ben ik begonnen met de maanden van het jaar op te schrijven en hun schreven het over. Natuurlijk kunnen sommige het wel en daarna even het liedje gezongen. Januari, februari maart april mei juni juli, ze konden snel meezingen. Je bent zo al weer een hele tijd verder en toen nam Serena het op mijn verzoek over ze had wat klei meegekregen dus iedereen kon met het beetje wat doen. Dat vonden ze heel erg leuk. 1 Van de verzorgers begon af en toe een plastic hagedis te gooien naar ons en Tahira schrok heel erg en schoot met haar stoel naar achteren. Sommige anderen idem dito. Jacob is vanmorgen met Safina het autistische meisje naar de snoezelruimte gegaan. Ze hadden het toch naar hun zin ze schaterde het uit. De ruimte was een beetje rommelig dus er moesten spullen uit maar voordat je het in de gaten had had ze al iets te pakken en stopte het in haar mond. Roti was er wel steeds bij. Ik heb Reen er even bij gehaald zodat hij ook even kon kijken wat daar was. Hij ging er ook even bij zitten en Safina is heel erg gericht op jongens en ze bleef hem constant aanstaren. Hij werd er nog meer verlegen van. Later zei ik tegen hem dat hij het ook een keer kon doen maar hij gaf aan dat hij dat niet durfde. Jacob dacht dat hij in de snoezelruimte wel even kon slapen maar met Safina er bij no way. Daisy sprak mij ook even aan m.b.t. Rees. Ze had na 2 uur ook wel door dat hij heel erg stil was en verlegen. Haar verteld dat hij in het vrijwilligershuis niet anders is. Het was haar wel opgevallen dat Serena een goede kracht was. Er kwamen vanmorgen weer een paar vrouwen even kijken eentje is er iedere week en die maakt dan tassen, volgens mij voor de verkoop. Ze had ook allemaal kartonnen platen bij zich waar dan stoffen op vast zitten, net zoals bij een zaak waar je stoffen kunt uitkiezen voor bijvoorbeeld je bank. Ze krijgt deze gratis en Serena en ik hebben een idee hoe we daar wel iets mee kunnen. Het was alweer tijd om op te stappen en eens kijken hoe ze nu met de tuk tuk terug komen. Het was goed gegaan. We hebben hun een papier gegeven waar wat meer op straat qua adres. Tijdens het eten nog met Rees en Serena gesproken hun ouders zijn van Indiase afkomst en thuis eten ze dus altijd Indiaas. Zij kon de pickles wel eten, Jacob vond ze te heet, kun je nagaan. Jacob heeft na het eten even foto´s gestuurd naar Brie die ze dan kunnen gaan gebruiken voor hun site. Ik heb nog een beetje was gedaan en we hebben even gelegen. Jacob had eerder gezegd wel even naar Jew town te willen gaan en dan alleen voor een erg goede lassi. Bij nader in zien hoefde het voor mij even niet. We dachten dat we vanmiddag naar het schooltje van Max zouden gaan maar dat is nu verschoven naar morgen. Ik had op de school een lei en krijtje meegenomen voor vanmiddag die Serena heeft gebruikt bij het gehandicapte kind op die school. Het werkte goed dus we zullen er denk een moeten aanschaffen anders is het steeds lenen van onze school. Ik heb nog een tijdje met de 2 meisjes van hier gesproken ze waren echt benieuwd hoe het er in Nederland aan toe gaat. Ze kon niet geloven dat er bij ons ook mensen op de straat leven en dat mensen bij ons naar de voedselbank kunnen voor eten. Ze geloofden hun oren niet. Ze waren ook heel benieuwd naar de belastingen bij ons en gezondheidszorg. Ze wisten niet wat ze hoorden. Mensen kunnen hier 1 keer per maand gratis naar de dokter voor een check up of andere dingen. Willen ze vaker, of als het nodig is hoeven ze maar 2 roepie te betalen ( 2 ½ cent). Het was leuk even gesproken met hun te hebben. Ze vinden het werken hier ook erg leuk ze ontmoeten zoveel internationale mensen en horen veel dingen waar ze van genieten. In de groeps-app kwam een berichtje dat Jo even met Ridhi wil praten, er is wat aan de hand op het vrouwen project daar gaan ook erg veel vrijwilligers naar toe. De drie Engelse doken in een slaapkamer van 1 van hun en de jonge meisjes stonden buiten even te praten, we zijn heel erg benieuwd maar weten niets! Oh ja gisteren ben ik nog naar een brillenwinkel geweest. Ik was vorige week een keer gedraaid tijdens het lezen in bed en draaide dus op mijn bril. Ik durf hem zelf niet te buigen en dat deden ze even in de zaak voor mij, perfect toch. We hoorden later dat er spanningen waren. De Engelse wilden dingen anders doen maar ze hadden helemaal geen idee hoe ze dat wilden gaan doen. De volgende dag zaten ze bij Ridhi op kantoor. Wij hoorden in de middag dat er vanmorgen om 10 uur een olifant voor een festival voor het huis liep. Wij waren toen al naar school. Vanavond waren er nog meer festiviteiten en we zijn met een groepje meegegaan. Er liep inderdaad een versierde olifant over straat met een groep muzikanten ervoor. Op de olifant zaten ook nog twee mensen met attributen. In de tempel waren ze bezig met alles voor te bereiden en het gangetje naar de tempel was helemaal beschilderd op de grond en er werd verlichting neergezet. In de avond zag dat er prachtig uit. We zijn terug gegaan voor de lunch en daarna weer terug. Ze waren nu op een bepaald stuk op de weg weer muziek aan het maken dit kan wel de hele avond duren. En ja hoor zie we op een gegeven moment met jongen met het down syndroom staan die volgens mij wilde oversteken. Maar zoals gewoonlijk gaat hier gewoon alles door. Op een gegeven moment keek hij mijn kant op en gebaarde ik hem of hij over wilde steken, hem dus maar even bij de hand genomen. Op een gegeven moment stonden aan de overkant een hele rij vrouwen met allemaal offers op een schaal voor zich met een kokosnoot met olie erin en een lont die aangestoken werd. Ze schoven steeds een stukje op. Op een gegeven moment zijn wij even de supermarkt ingegaan en weer rustig terug gegaan. We waren wat moe van het staan denk ik vooral ik. Er werd ook nog vuurwerk afgestoken, het bleek het einde van een drie daagse viering te zijn volgens ons voor Ganesh maar de anderen zeiden Vishnu. Ach er zijn er zoveel in India! We moesten ons nog douchen en daarna maar lekker gaan liggen. Jacob was zo weg en heeft het vuurwerk niet meer gehoord hij heeft ook nog wat in te halen.
Woensdag 5 februari
Wat had het mannetje goed geslapen, ik ben pas later in slaap gevallen. Op de fiets weer vertrokken en we werden weer hartelijk verwelkomt door de kinderen met Namaste. Ik vroeg aan Daisy of ze weer ging koken en dat klopte ook, het zelfde als vorige week. Alna mag het thuis ook al klaar maken en heeft het wel eens voor Daisy meegenomen om te proeven. Jacob dook met 2 meisjes weer de snoezelruimte in en 1 jongen riep mij steeds dat ik even moest komen kijken. Daarna heb ik aan Serena gevraagd of zij het wilde overnemen, ze had van de stoffen vierkanten rond driehoek en een balk gemaakt en ook van karton. De kinderen konden de vormen beplakken met de stof. Daarna op het bord tekenen en moesten ze vierkant erbij pakken. Ze deed het echt leuk. Rees was daar ook bij. Ik ben even bij good boy gaan zitten en later bij Safina, die alles wil pakken en ze ging ook met haar vingers tussen het raam en schoof hem dan een beetje dicht+ pijn is volgens mij lekker voor haar. Ik ben gaan zingen voor haar en daar werd ze wel rustiger van. Daisy kwam nog bij zitten en vroeg weer naar Rees zij krijgt er ook geen hoogte van en weet niet wat ze ermee aan moet. Gezegd het ook niet te weten ik denk dat hij nog erg jong is en misschien dat het eind van de week beter gaat worden we zullen zien. Daisy werkt hier nu al 18 jaar vanaf het begin. De kinderen kunnen vanaf 6 jaar hier komen en ze heeft de meeste dus van kleins af aan in de klas. Op het einde werd er muziek aan gezet en Machmudie, blijkt niet zijn echte naam te zijn maar deze is van een beroemde filmacteur die hij kopieert. Op een gegeven moment zaten alle kinderen aan deze kant en een voor een waren ze bij het dansen. De tweeling is niet zo van het dansen maar die zingen graag wat ze op het einde allemaal deden. We moesten naar onze lunch want we hebben maar even tijd en moeten weer verder naar de school waar Max werkt. We dachten dat het op loopafstand was maar we gingen met een tuk tuk. Wij vonden dat Max de kinderen goed onder zijn hoede had en de kinderen wilden heel graag leren en het niveau is ook goed. 1 Jongen waar Serena sinds gisteren mee werkt daar ben ik bij gaan zitten. Achteraf hoorden wij dat hij hier niet vandaan komt en ook geen Malayalam spreekt en hindi weten ze niet. Hij zou meer Engels praten maar dat is amper te merken. Ik heb voorgedaan dat we het ABC gaan kopiëren met hem en daaronder de stippen zetten. Dat lukte wel en de letters gaven we ook een voorbeeld. We zijn tot Z doorgegaan en iedere keer als we de letters weer afgingen wist hij de benaming. Hoe het nou precies met die jongen zit weet ik niet. Serena was blij met de tips die ik gaf. Wat trouwens heel leuk was toen we in de klas kwamen herkenden sommige kinderen ons ze hebben ons een paar keer zien fiets. We hebben de jongen steeds beloond. Max blijkt thuis ook een leraar te zijn, hij is met zijn laatste jaar bezig, dat kun je wel zien. We hebben geen Indiase leraar gezien. Terug in het huis even gevraagd naar chai wat de meisjes even gemaakt hebben. Ik weet nu precies hoe het moet. Je hebt losse thee, melk, wat water, kardemom waar je dan alleen de inhoudt gebruikt, stukje kaneel, peper en suiker. Op het einde gooi je melk door een zeef en giet hem een paar keer over. Misschien iets om voor Jaco te maken? Het Colombiaans meisje kwam nog om advies vragen ze heeft ook een jongen in de klas zitten die autistisch is en wat ze daar mee kon doen, hij kon wel perfect kleuren. Haar verteld dat ze een A maakt om te kleuren en een appel erbij dat ging ze uitproberen we horen wel hoe het gegaan is. Shit de meiden hier vroegen of er iets speciaals is met mij, ze wisten het al!!! Wat we begrepen zullen we wel iets voor hun gaan kopen, ik snap het niet, morgen met de vergadering zal ik in het middelpunt staan!
Donderdag 6 februari
Ik kan er hier echt niet om heen de vrouwen weten het allemaal dat ik jarig ben, ik werd door eentje die binnen kwam bij de poort gelijk omhelst, kussen doen ze niet. Toen we naar beneden kwamen voor het ontbijt kwam Max snel aangerend en omhelsde mij want hij weet dat ik er niets aan doe. Er zaten al een paar vrouwen aan tafel en ze begonnen gelijk te zingen dus wat er al zat feliciteerde mij gelijk. We hebben trouwens beide niet goed geslapen, maar hebben vannacht de regen niet gehoord. Toen wij nog buiten zaten was het bewolkt en lekker koel. De voorkant van het huis is gewoon warmer. We wilden op de fiets stappen en de vrouwen stonden mij buiten op te wachten met een bloemetje en natuurlijk een omhelzing en foto. We zijn eerst naar een bakker gereden en hebben een taart opgehaald en 20 mutsen voor op het project, ze weten daar van niets. Normaal krijg je als jarige de taart. Jacob wilde hem in de koeling zetten maar die moest nog eerst aangezet worden. De verzorger had gelijk door dat er 1 van ons jarig was en het werd gelijk aan Daisy verteld toen ze binnen kwam. He je hebt er helemaal niets van gezegd. Na het gebed werden de kinderen ingelicht en ze hebben allemaal voor mij gezongen en ik moest achter de desk gaan zitten. De taart werd voor mij neergezet en ik moest hem aansnijden iets daarvoor hebben we bij iedereen en hoedje opgezet wat natuurlijk als erg leuk werd ervaren. Nu maar uitdelen de kinderen als laatste zoals het hoorde maar voor mij mocht het wel andersom. Daisy kwam naar mij toe en gaf zoals het hoorde een hap van de taart. Jacob heeft ook nog voor mij gezongen omdat dit moest en hij bleef maar doorzingen er kwam geen einde aan. Daarna zijn we allemaal spelletjes zoals stoelendans, ballonnen kapot trappen bal overgooien en als je hem in de hand hebt en het stopt dan ben je af. Na de lunch even gaan liggen en we waren heel snel weg. Tijdens de wekelijkse bijeenkomst hadden de stafleden voor taart gezorgd. Dat is gebruikelijk in India. De jarige snijdt de taart aan en verdeeld de stukjes. Anders dan in Nederland geeft de jarige een kleine attentie aan de aanwezigen. De dames maakten daar gisteren al wat toespelingen over maar toevallig wisten we het ook. Dus Colina had voor de Indiase dames een gezichtsscrub gekocht. Ze waren blij verrast. Dat hadden ze niet verwacht en hier nog nooit gehad. We hebben aan Asha gevraagd of zij hier in de buurt misschien een winkel weet waar je luidsprekers kunt kopen. Op school hebben ze een nieuwe computer maar de boxen zijn oud en doen het dus niet. Jammer want de kinderen vinden muziek zo fantastisch. Volgende week gaan we met Gifty naar broadway markt waar ook veel zaken zitten die kinderspulletjes verkopen en daar zit ook ergens iets voor boxen. Laten we het hopen dat dat gaat lukken. Vanavond zijn we met z´n tweetjes uit gaan eten zoals we altijd doen. En het was me toch lekker een tali, het koste wel een vermogen. We hebben voor het eten nog gedoucht maar we zouden het goed nog een keer kunnen doen. Wat vandaag opvallend is dat er de hele dag steeds een helikopter over vliegt er zit hier ook een marine basis, die blijken het mooiste strand ingepikt te hebben in Kochi, ik hoor hem nu ook weer.
Vrijdag 7 februari
Vanmorgen onze laatste werkdag voor het weekend en nu ik begin met schrijven is het al maandagmiddag middag. We hebben vanmorgen met Daisy gesproken of hun iets of iemand weten die nieuwe boxen kan regelen voor op het schooltje want we merken wel dat het niet goed werkt. De computer is nieuw maar de boxen zijn oud. Daisy belde voor ons een manager die het wel kon regelen voor ons en dat zou er dan op woensdag zijn. Nou rond 12 uur was er al iemand met een nieuwe box en de muziek kon aan het was natuurlijk een groot feest voor de kinderen ze gingen allemaal dansen en ze waren zo gelukkig. We werden er zelf ook nog moe van! Wij zijn op tijd naar huis gegaan omdat om 15 uur een taxi zou komen die ons naar het treinstation zou brengen maar Rees en Serena moesten ook weg want het was allang tijd voor de lunch. Wij hebben ons nog even snel gedoucht en toen maar wachten en alles wat er kwam was een taxi. Brie nog geprobeerd te bellen maar die nam niet op, dan maar een tuk tuk. Het was weer een wat oudere man die zeer zorgvuldig reed en niet te snel hij kon volgens ons ook niet sneller. We zijn al meer bekend op het station dus deze keer kwam het allemaal goed. Wat we niet wisten is dat we in het airco gedeelte zaten en daar was ik niet zo blij mee want normaal gesproken is dat altijd verdomde koud. Een extra t shirt aan getrokken en toen viel het wel mee. Het was wel een feest om daarin in te zitten want de conducteur had zijn handen vol aan het verwijderen van mensen die maar al te graag in deze coupe zitten als hij even weg was kwamen ze weer terug en volgens mij blijft hij op en neer lopen tussen deze 2 coupes. Uiteindelijk konden sommige mensen nog extra geld bij betalen om er te mogen zitten. De conducteur weet precies of er nog stoelen open blijven. Wij tellen altijd de stations zodat we weten waar we eruit moeten. Deze keer hebben we er 1 gemist Jacob denkt dat de trein deze wel kan overslaan als ze weten dat er niemand meer in of uit moet dat scheelde weer een stuk rustiger aan rijden. Aangekomen een tuk tuk genomen naar het Marine palace hotel we hadden dat vorige week geregeld. Onze chauffeur was een racemonster die met een andere tuk tuk aan het racen was ik vond dat niet zo prettig. Het laatste stukje konden we omlaag lopen. Ze brachten ons naar een prachtige kamer en jeetje wat een groot bed dat hebben we onze hele leven nog nooit meegemaakt volgens mij bijna 2.50 meter breed en 2.40 lang, we moesten elkaar gewoon zoeken. Er was een keuken bij en in een andere ruimte was de wastafel en wc en daarachter de douche buiten. Dat was erg luxe maar in de ochtend en avond was het zeer lekker om zo te douchen in de ochtend zon. We hebben twee ventilatoren is ook wel nodig met zo ´n groot bed en we zijn het ook gewend we gaan straks onze helikopter nog missen. We waren moe van de school en in de trein zitten dus waren ook snel vertrokken.
Zaterdag en Zondag 8 en 9 februari
Wat hebben we heerlijk geslapen, uitslapen zit er niet echt bij we zijn iedere ochtend om 7 uur wakker dus ook in het weekend en op de veranda ons bakkie genomen. Gelukkig geen moskee in de buurt! We hebben vandaag een hele tijd met de eigenaar gesproken, het wordt allemaal gerund door de familie. Hij is sinds 1,5 jaar getrouwd, volgens mij is hij niet zo jong meer, en heeft nu een dochter van 9 maanden. Het huwelijk is gearrangeerd en dat vindt hij niet zo erg. Zijn vrouw woont ca 1 uur met de trein hiervandaan. Zij is erg gehecht aan haar familie. Hoezo haar familie het is toch normaal dat je bij je schoonfamilie woont. Zij is daar niet gelukkig en wilde bij haar eigen ouders blijven en dat vond hij prima haar familie is erg conservatief. Hij ziet zijn vrouw en kind in het hoogseizoen niet dat duurt 3 maanden en hij moet het hier goed in de gaten houden. Ze bestaan nu 30 jaar we hebben het nooit gezien 20 jaar geleden. Het is oud maar zeer goed bij gehouden. De vrouwen die hier werken zijn ook super vriendelijk. Hier is het verboden om alcohol te schenken maar het is India. Er wordt gewoon niet naar deze wet geluisterd. Net zoals alle andere hij vertelde dat ca 30 procent van de regels hier nageleefd worden. Ze kopen de alcohol hier een stuk verder op bij een groot hotel en kopen de politie gewoon om en die willen wel extra geld hebben. In het weekend schieten je altijd wat meer dingen in die je al gehoord had. Daisy vroeg aan mij welke katholiek ik ben+ wat blijkt ze hebben hier heel veel stromingen binnen het katholicisme. Verder vertelden de meisjes in het huis dat ze weinig vrij zijn. Maar een staking kan hier zo uitgeroepen worden vaak de avond ervoor je bent dan vrij van s ´morgens 6 tot 6 in de avond. In de trein zijn de regels ook strenger geworden je mag bijvoorbeeld niet meer je eigen kookstelletjes meenemen en je maaltijd bereiden. De vrijwilligers die in het ziekenhuis werken mogen alleen maar observeren en meer niet. 1 Meisje is al overgestapt naar de projecten wat ze actiever vindt. In de avond hebben we bij een hippe tent gegeten waar volop drank wordt geserveerd dat werd ook steeds aan ons gevraagd maar wij hoeven dat niet. Zweedse vrouwen die naast ons zaten namen het er behoorlijk van! Het eten was lekker maar toch niet zo goed want we hadden wel last van onze maag later en de volgende dag bleef dat nog doorgaan. Gelukkig dat we geen vlees of vis eten want dan ben je verder van huis wij voelen alleen onze maag een beetje. Er hing wel een bord hier geen wifi praat gewoon met elkaar!!! We hebben in ieder geval een leuk tentje gevonden om te ontbijten Jacob heeft weer zijn omelet gehad en ik Dosa en een gewone omelet maar wel met bruin brood. Ik mis nog helemaal niets alleen had ik gister in eens trek in een soft ijsje en Jacob vandaag een kibbeling. Zondag moesten we om 12 uur uit onze kamer zijn. We konden nog wel douchen en zo en mochten de strand lakens gewoon gebruiken. We hebben nog even bij de tempel gekeken maar daar was niets te doen, ik denk dat we te laat waren. We hebben even op het strand gelegen maar ook daar te warm hebben ons toen teruggetrokken in de tuin van het hotel waar lekkere bedden in de tuin staan dus lekker lezen. Om 18 uur vertrok onze trein en ik wilde wel even een chai op het station maar ik zag niet maar verderop was toch een stalletje open en we kregen de chai in een glas die je dan maar even moet terug brengen. De treinreis duurde wat langer hij had behoorlijk vertraging. Buiten het station een pre paid taxi geregeld en op naar huis. De andere kwamen tegelijk met ons aan. Max had in de trein nog even gesproken met Jacob bij de deur. Ze zijn nog naar een ander strandje geweest in Varkala want de dames voelden zich toch niet zo prettig op het strand daar. Ik had dat ze ook verteld het is een mix van wat toeristen en veel Hindi mensen die veel gluren. Max is in totaal hier 2 maanden hij moet nog drie weken maar vind het goed hij is nog niet klaar op zijn school. Het huis heeft hij wel gezien steeds weer nieuwe mensen die komen en gaan. Ook hij vindt het eten nu weer slechter en zijn mensen uit Brazilië die geklaagd hebben over het hete eten. Jeetje je weet toch waar je naar toe gaat, zo ook Sara onze vreemdeling die alleen maar spullen aanschaft op Amazon en hier laat afleveren. Ze zit ook constant achter de computer of telefoon.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
